بررسی اثرات عصاره گیاه کارده (Biarum carduchrum)در مدل پارکینسونی ایجاد شده توسط تزریق داخل بطنی 6-هیدروکسی دوپامین درموش های صحرایی با استفاده از آزمون های رفتاری

بیماری پارکینسون، تحلیل نورون های دوپامینی در ساختمان متراکم مجسم سیاه و دیگر نواحی ساقه مغز است. هدف این تحقیق بررسی اثر عصاره گیاه کارده (Biarum carduchrum) در درمان بیماری پارکینسون است.
موش های صحرایی نر به صورت تصادفی به 5 گروه 8 تایی تقسیم شدند. گروه کنترل هیچ گونه ضایعه ای دریافت نکردند. گروه پارکینسونی (PD)، با تزریق نوروتوکسین 6- هیدروکسی دوپامین در دسته قدامی- میانی مغز (MFB) پارکینسونی شدند. گروه های سوم، چهارم و پنجم، 7 روز پس از القای مدل پارکینسون با دوزهای 100، 200 و 400 عصاره کارده به روش گاواژ به مدت 14 روز تیمار شدند و در روز 15 تست های رفتاری شامل تست بارفیکس و تست محیط باز انجام شد.
گروه پارکینسونی میزان بی حرکتی بیشتری نسبت به گروه کنترل در تست بارفیکس داشت و تیمار موش های صحرایی با عصاره کارده در دوز 200 و 400 میلی گرم بر کیلوگرم میزان بی حرکتی را به طور چشمگیری کاهش داد.
نتایج این مطالعه نشان می دهد عصاره گیاه کارده باعث بهبود نقص حرکتی ناشی از القای پارکینسون می شود.