تدوین برنامه ارتقای کیفیت زندگی و بررسی تاثیر آن بر کیفیت زندگی مادران و سازش یافتگی اجتماعی دختران آهسته گام با نشانگان داون

پژوهش حاضر با هدف طراحی و تدوین برنامه ارتقای کیفیت زندگی و ارزشیابی اثربخشی آن در کیفیت زندگی مادران و سازش یافتگی اجتماعی دختران آهسته گام با نشانگان داون انجام شد.

روش پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و گروه دارای نشانگان داون، در محدوده سنی 05 تا 25 کنترل است. جامعه آماری شامل کلیه مادران دختران آهسته گام آموزش پذیر با بهره هوشی 05 نفر از آنها به صورت نمونه گیری در دسترس انتخابشده و سپس به صورت تصادفی در دو گروه 05 ساله شهر تهران بود. تعداد 52 تا 0 برنامه آموزشی ارتقای کیفیت زندگی ارائه شد و گروه کنترل هیچ ، نفری آزمایش و کنترل گمارده شدند. به گروه آزمایش طی دوازده جلسه آموزشی دریافت نکردند. جهت سنجش کیفیت زندگی مادران از پرسشنامه کیفیت زندگی واروشربون و جهت سنجش سازش یافتگی اجتماعی و روش تحلیل کوواریانس SPSS20 کودکان از پرسشنامه سازش یافتگی اجتماعی واینلند استفاده شد.

داده ها با استفاده نرم افزار چندمتغیره تحلیل شده اند .نتایج پژوهش نشان داد که آموزش برنامه ارتقای کیفیت زندگی در ارتقای کیفیت زندگی مادران گروه آزمایش تاثیر)؛ گرچه در متغیر سازش یافتگی اجتماعی کودکان، تفاوت معناداری در میانگین نمرات پیشآزمون و پسآزمون p>5/55معنادار داشته است (.)

یافته های پژوهش نشان میدهد که میتوان از برنامه های ارتقای کیفیت زندگی جهت p>5/500(دو گروه گزارش نشد افزایش کیفیت زندگی مادران کودکان آهسته گام با نشانگان داون استفاده کرد و در کنار آموزش مادران برای ارتقای سازش یافتگی اجتماعی کودکان آهسته گام از برنامه مکمل نظیر آموزش مهارتهای زندگی به کودکان آهسته گام جهت افزایش سازش یافتگی اجتماعی آنان استفاده کرد