مصرف فرآورده های خونی در زنان بستری در بیمارستان آموزشی زنان و زایمان رشت طی سالهای 1390 الی 1393

با وجود آنکه مصرف فراورده های خونی در بیماران زنان و مامایی حیات بخش است، استفاده غیرمنطقی از آن هزینه بر بوده و می تواند طیفی از عوارض ناخواسته را به دنبال داشته باشد. هدف این مطالعه، بررسی مقدار مصرف فرآورده های خونی در بیماران زنان و مامایی و ارزیابی مقدار درخواست و مصرف سلول قرمز خونی می باشد.
در این مطالعه توصیفی و گذشته نگر، از ابتدای فروردین 1390 تا ابتدای فروردین 1393، وضعیت مصرف فرآورده های خونی در 1214 زن بستری در بیمارستان آموزشی زنان و زایمان الزهرا (س) رشت تحت بررسی قرار گرفت. اطلاعات جمع آوری شده شامل مشخصات زمینه ای زنان، علت بستری، هموگلوبین و هماتوکریت پیش از تزریق خون و نوع و تعداد فرآورده خونی تزریق شده با نرم افزار SPSS نسخه19 تجزیه و تحلیل گردید.
از مجموع 10824 واحد سلول قرمز خونی درخواست و کراس مچ شده، تنها 2804 واحد آن (26%) به بیماران تزریق گردید. نسبت کراس مچ به تزریق سلول قرمز خونی، 9/3 بوده و میانگین هموگلوبین و هماتوکریت پیش از دریافت سلول قرمز خونی در بیماران به ترتیب G/DL 7/1 ± 3/8 و % 8/4 ± 4/27 گزارش شد. 25 درصد بیماران تنها یک واحد سلول قرمز خونی دریافت نمودند.
با توجه به بالا بودن نسبت کراس مچ به تزریق خون و شاخص های خونی تزریق سلول قرمز خونی، به نظر می رسد که درخواست و مصرف فرآورده های خونی بیش از مقدار لازم انجام گرفته و بررسی دقیق تر علل آن جهت ارائه راهکارهای بالینی مناسب ضروری به نظر می رسد.