مقایسه مولفه های خودتنظیمی بین معلولان و جانبازان ورزشکار و غیرورزشکار

فعالیت ورزشی در بهبود کیفیت زندگی معلولان از اهمیت ویژه ای برخوردار است و بهره مندی مطلوب از فعالیت ورزشی موجب سلامتی جسم و روح و بهبود روابط اجتماعی آنان می شود. این پژوهش با هدف مقایسه مولفه های خودتنظیمی بین معلولان و جانبازان ورزشکار و غیرورزشکار انجام شد.
ابزار و این پژوهش توصیفی از نوع علی- مقایسه ای در سال 1396 در بین کلیه ورزشکاران و غیرورزشکاران معلول و جانباز جسمی- حرکتی شهر تبریز انجام شد. تعداد 151 نفر به شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند که در دو گروه ورزشکار (78 نفر) و غیرورزشکار (73 نفر) قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده در پژوهش مقیاس خودتنظیمی میلر و براون بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 22 و توسط آزمون های T مستقل و تحلیل واریانس چندمتغیره انجام شد.
بین گروه های ورزشکار و غیرورزشکار در خودتنظیمی کل و خرده مقیاس های پذیرش، ارزیابی، راه اندازی، بررسی، برنامه ریزی، اجرا و سنجش تفاوت معنی داری وجود داشت و در همه مولفه ها، میانگین گروه ورزشکار از میانگین گروه غیرورزشکار بیشتر بود (0/001=p).
میزان خودتنظیمی در معلولان و جانبازان ورزشکار بالاتر از معلولان و جانبازان غیرورزشکار است.