بررسی رابطه بین ویژگی های فردی با استرس شغلی و تمایل به ترک خدمت

استرس شغلی امروزه یکی از پدیده های مهم در زندگی اجتماعی و تهدیدی جدی برای سلامتی پرستاران می باشد. این مطالعه باهدف بررسی میزان شیوع استرس شغلی و تعیین ارتباط آن با ویژگی های فردی و تمایل به ترک خدمت در پرستاران شاغل در سه بیمارستان دولتی شهر سنندج انجام شده است.
این مطالعه از دسته پژوهش های کاربردی و از نوع تحقیق توصیفی پیمایشی است و در تقسیمات تحقیقات توصیفی از نوع روش همبستگی است که با استفاده از پرسشنامه استاندارد در بین 286 نفر از نمونه های جامعه آماری 972 نفری پرستاران شاغل در سه بیمارستان سطح شهر سنندج (بعثت 446 نفر پرستار، توحید 412 نفر و قدس 114 نفر) توزیع گردید. آزمون روایی صوری و پایایی آلفای کرونباخ نیز نتایج قابل قبولی نشان داد. برای تحلیل داده ها از آزمون های پیرسون و تحلیل واریانس (آنوا) استفاده شده است.
نتایج نشان می دهد که سه متغیرتحصیلات، سمت و جنسیت کارکنان رابطه معنی داری با استرس شغلی نداشته ولی متغیرهای سن ، نوبت کاری و سابقه کاری با استرس شغلی رابطه معنی داری دارند. همچنین بین استرس شغلی و تمایل به ترک خدمت کارکنان نیز رابطه معنی دار و مثبتی وجود دارد.
با مدیریت و کنترل استرس شغلی از طریق شناسایی منابع آن و حذف و کنترل این منابع می توان بطور قابل توجهی از میزان استرس در محیط های شغلی کاست.