ارزیابی کفایت دیالیز در بیماران همودیالیزی شهر سنندج در سال 1396

همودیالیز یکی از درمانهای جایگزین در بیماران مبتلا به مرحله انتهایی بیماری کلیه می باشد. علیرغم نقش حیاتی همودیالیز در حفظ حیات، این بیماران با مشکلات جسمی، روحی و اجتماعی فراوانی مواجه می شوند. وضعیت زندگی بیماران همودیالیزی در طولانی مدت، تحت تاثیر کفایت درمان با دیالیز قرار دارد و بررسی آن در اداره بیماران دارای اهمیت ویژه ای می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی کفایت دیالیز در بیماران همودیالیزی شهر سنندج انجام شد.
در این مطالعه مقطعی 143بیمار تحت همودیالیز مراجعه کننده به واحد دیالیز بیمارستان توحید سنندج به صورت سرشماری انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل فرم مشخصات جمعیت شناختی و محاسبه، ثبت مقدار شاخص کفایت دیالیز (KT/V ) بود. کلیه محاسبات براساس نرم افزار SPSS نسخه 21 با استفاده از آزمون های توصیفی و استنباطی انجام گردید.
نتایج مطالعه نشان داد که میانگین نمره کلی کفایت دیالیز 0/28±1/32 بود. کفایت دیالیز بیماران به طور نسبی در وضعیت مطلوبی قرار داشت (58%). از بین تمامی متغیرهای جمعیت شناختی تنها جنسیت با کفایت دیالیز ارتباط معنادار داشت. به طوری که در زنان نمره کفایت دیالیز به طور معناداری بیشتر از مردان بود (0/001=P).
اکثریت بیماران تحت همودیالیز دارای کفایت دیالیز مطلوب بودند. اما در 40% بیماران کفایت دیالیز از کارآیی مناسب برخوردار نبود، لذا توصیه می شود ضمن ارزیابی دوره ای کفایت دیالیز در مراکز همودیالیز اقداماتی در جهت بررسی علل پایین بودن آن انجام گیرد.