رابطه شاخص های توسعه و مهاجر پذیری شهرستان ها در ایران

یکی از موضوع هایی که در دیدگاه های نظری مرتبط با مهاجرت به صورت مکرر مورد تاکید بوده، رابطه متقابل مهاجرت و شاخص های توسعه است. برای درک عمیق تر این رابطه، مقاله حاضر با استفاده از داده های سطح انبوه سرشماری 1390، به آزمون تجربی رابطه تعدادی از شاخص‏های توسعه و مهاجرت پرداخته است. واحد تحلیل، 397 شهرستان کشور در سرشماری 1390 بود و داده های پژوهش پس از انجام پردازش ها و محاسبات لازم بر روی مجموعه نسبتا گسترده ای از مولفه های توسعه و نیز شاخص های مهاجر پذیری شهرستان های کشور برای بررسی و تحلیل های بعدی آماده سازی شده است. یافته های پژوهش حاکی از ارتباط نزدیک تعدادی از شاخص های کلیدی توسعه، نظیر درصد شاغلان در بخش صنعت و خدمات، نسبت بیکاری و نسبت باسوادی با نسبت مهاجر پذیری شهرستان‏های کشور است. تحلیل چندمتغیره نشان می دهد تفاوت سطح توسعه شهرستان ها، بیش از آنکه با جریان های مهاجرتی درون شهرستانی یا درون استانی مرتبط باشد، بیش ترین قدرت تبیین کننده گی را در مورد مهاجران واردشده از سایر استان ها دارند. نتایج پژوهش نشان می دهد که از میان مولفه های توسعه، بهره مندی شهرستان ها از اشتغال و تحصیلات ازجمله عوامل مهم در تبیین مهاجرپذیری آن ها است و باید در برنامه ریزی و مدیریت مهاجرت های کشور به صورت جدی تری مورد تاکید و توجه قرار گیرد.