بررسی جامعه شناختی میزان همگرایی قومیت های (فارس، ترک، لر) استان همدان

ایران کشوری چند قومیتی است و موضوع همگرائی یا واگرائی قومی در ارتباط با انسجام اجتماعی و وفاق اجتماعی عام بسیار مهم است. نوشتار حاضر، سعی کرده است از منظر جامعه شناختی میزان همگرایی را بین قومیت های فارس، ترک و لر در استان همدان بنگرد و نیز عوامل موثر بر آن را شناسائی و تحلیل نماید. جهت تبیین نظری این موضوع از نظریه نوسازی (توسعه فرهنگ و ارتباطات)، ایده جامعه مدنی درباره شهروندی و دیدگاه احساس محرومیت نسبی استفاده به عمل آمده است. روش تحقیق حاضر پیمایشی و نمونه گیری خوشه ایچند مرحله ای و متناسب با حجم جامعه آماری تعداد 384 نفر از شهروندان استان بر اساس سه فرضیه اصلی؛ وضعیت فرهنگی و ارتباطی افراد، میزان پذیرش اصول شهروندی توسط آنان و میزان احساس محرومیت نسبی مورد بررسی و آزمون قرار گرفته است. البته جهت سنجش سطوح تعاملات بین افراد از طیف فاصله اجتماعی بوگاردوس استفاده شده است. از جمله مهم ترین نتایج این تحقیق، شناخت مهم ترین عوامل تاثیرگذار بر همگرایی قومی شامل: میزان سرمایه اجتماعی، میزان پذیرش اصول شهروندی، میزان رضایت مندی از زندگی، میزان مشارکت در امور اجتماعی و سیاسی، سن، وضعیت فرهنگی و ارتباطی افراد، میزان احساس محرومیت نسبی و میزان دسترسی به رسانه های ارتباطی و عدم ارتباط بین وضعیت تاهل، وضعیت اشتغال و خاستگاه اجتماعی افراد با میزان همگرایی قومی آنان بوده و نتایج تحلیل مسیر نیز بیانگر تبیین مقدار 8/0 از میزان همگرایی قومی توسط متغیر های تاثیرگذار فوق بوده است.