تاثیر فعالیت بدنی با شدت متوسط بر قدرت، استقامت عضلانی و عوامل نروتروفیک (CDNF، BDNF)، در رت های مبتلا به اختلال حرکت

تحقیق حاضر با هدف بررسیتاثیرفعالیت بدنی متوسط بر قدرت، استقامت عضلانی و عوامل نروتروفیک در رت های مسن مبتلا به اختلال حرکتی انجام گرفت. در این پژوهش تجربی 24 سرموشصحرایینر نژاد ویستار به طورتصادفیبهسهگروه کنترل سالم بدون تمرین، پارکینسون بدون تمرین و پارکینسون با فعالیت بدنی متوسط، تقسیمشدند. گروهتمرین، به 4 هفتهفعالیت بدنی (5 روز درر هفته)، با شدت متوسط پرداختند. قدرت و استقامت عضلانی با آزمون هنگینگ و میزان CDNF، BDNFبا روش الایزا بررسی شد.بررسیتفاوتمیانگینگروه هابااستفادهازروشآماریتحلیلواریانس یکطرفه ودر سطح معناداری05/0>Pانجام گرفت. بین سه گروه از نظر قدرت و استقامت عضلانی، تفاوت معناداری وجود داشت، که در آزمون های تعقیبی مشخص شد رت های گروه تمرین (001/0P=) و کنترل سالم (001/0P=)، مدت زمان بیشتری نسبت به گروه اختلال حرکت بدون تمرین استقامت عضلانی خود را حفظ کردند.همچنین مشخص شد، میزان BDNF (001/0P=) و میزانCDNF گروه تمرین به طور معناداری نسبت به گروه بدون تمرین بالاتر است (001/0P=). براساسنتایج فعالیت بدنی متوسطمی تواند فاکتورهای نوروتروفیک در مغز را افزایش دهد و موجب افزایش و بهبود قدرت و استقامت عضلانی در رت های مبتلا به اختلال حرکتی شود. ازاین رو احتمال می رود استفاده از این تمرینات بتواند موجببهبود اختلالات حرکتی سالمندان شود.