مقایسه رضایت شغلی پرستاران بر حسب ویژگی های جمعیت شناختی (موردمطالعه: پرستاران شاغل در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهر اصفهان)

رضایت شغلی، نوعی احساس رضایت و رضایت خاطر فرد از شغل خود در سازمان است که با کار مناسب بااستعدادها، میزان موفقیت در شغل، تامین نیازهای منطقی، شکوفایی استعدادها، پیشرفت شغلی، تجربه های موفق و جو سازمانی ارتباط دارد. رضایت شغلی کارکنان سازمان های مراقبت سلامت و درمان بسیار حائز اهمیت؛ چراکه وظیفه آن ها تامین سلامت افراد جامعه است. هدف این مطالعه، بررسی تاثیر ویژگی های جمعیتی بر رضایت شغلی پرستاران است.
مقاله حاضر پژوهشی است که به روش پیمایشی رضایت شغلی 120 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال 1395 که به روش نمونه گیری سیستماتیک انتخاب شدند موردبررسی قرار می دهد. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه رضایت شغلی JDI و یک پرسشنامه ویژگی های جمعیت شناختی است. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های مقایسه میانگین (T و F) تجزیه وتحلیل شد.
میانگین رضایت شغلی پرستاران موردمطالعه 23/14 ± 112 بود. بیشترین میزان رضایت پرستاران مربوط به بعد همکار و کمترین میزان رضایت مربوط به ابعاد حقوق مزایا و ارتقا است. آزمون های مقایسه میانگین، بین متغیرهای سن، جنس، وضعیت تاهل، تحصیلات، سابقه خدمت، نوبت کاری و رضایت شغلی رابطه معنی داری را نشان داد.
نتایج تحقیق نشان داد حدود 60 درصد از پرستاران موردمطالعه از شغل خود ناراضی بودند. ازآنجاکه حرفه پرستاری به علت حجم کار زیاد، سروکار داشتن با مرگ ومیر بیماران، ماهیت غیرقابل پیش بینی شغل، فقدان حمایت های روانی و وجود ابهام در میزان اختیارات بسیار پرتنش است؛ این مسئله توجه هرچه بیشتر مدیران به رضایت شغلی پرستاران، مخصوصا آنهایی که رضایت شغلی شان در سطوح پایین تری قرار دارد را می طلبد.