بررسی اثربخشی نمایش درمانی بر مهارت های اجتماعی و بازشناسی هیجانی در کودکان اتیسم با عملکرد بالا

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی نمایش درمانی مهارت اجتماعی و بازشناسی هیجانی کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم با عملکرد بالا انجام شد. پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل و مرحله پیگیری 2 ماهه انجام شد. جامعه آماری پژوهش کلیه کودکان 7 - 12 ساله مبتلا به اتیسم شهر اصفهان به تعداد 120 نفر بودند. با روش نمونه گیری هدفمند30 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارش شدند. گروه آزمایشی، آموزش نمایش درمانی را در طی 20 جلسه دریافت کردند. آموزش به صورت گروهی انجام شد و همه مربیان آزمودنی ها قبل از آغاز آموزش و پس از آن و در دوره پیگیری، مقیاس اندازه گیری اتیسم، پرسشنامه مهارت اجتماعی ماتسون و آزمون بازشناسی بیان چهره ای هیجان اکمن را تکمیل کردند. اطلاعات به دست آمده با 22-SPSS و روش های آمار توصیفی و تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تحلیل شد. نتایج پژوهش نشان داد که در مرحله پس آزمون بین میانگین مهارت اجتماعی دو گروه آزمایش و گواه در سطح 05/0 تفاوت معنادار وجود دارد. همچنین، نتایج نشان داد که در مرحله پس آزمون بین آزمودنی های دو گروه آزمایش و گواه از لحاظ نمرات بازشناسی هیجانی تفاوت معناداری وجود دارد (05/0>P). حاکی از آن بود که نمایش درمانی مهارت های اجتماعی و بازشناسی هیجانی آزمودنی های شرکت کننده در گروه آزمایشی را افزایش داد (05/0>P). بنابراین، می توان گفت نمایش درمانی در بهبود مهارت های اجتماعی و بازشناسی هیجانی کودکان دارای اختلال طیف اتیسم با عملکرد بالا موثر بوده است؛ لذا این روش به عنوان یک روش موثر وکاربردی برای بهبود مهارت های اجتماعی، بازشناسی هیجانی و دیگر مولفه های روان شناختی کودکان اتیستیک پیشنهاد می شود