بررسی تاثیر دعا بر سلامت معنوی بیماران مبتلا به نارسایی مزمن قلبی

در بیماری های مزمن مانند نارسایی قلبی، سلامت روانی، جسمانی و معنوی مختل می شود. رفتارهای مذهبی چون دعا می توانند باعث افزایش انرژی معنوی و ایجاد نگرش مثبت در بیمار شوند. در این ارتباط، مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر دعا بر سلامت معنوی بیماران مبتلا به نارسایی مزمن قلبی انجام گرفت.
پژوهش حاضر از نوع مطالعات توصیفی- مقطعی است که جامعه آن 140 بیمار مبتلا به نارسایی مزمن قلبی بستری در بخش قلب بیمارستان 22 بهمن نیشابور در سال 1394 بودند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه سلامت معنوی Palutzian و Ellisonو پرسشنامه تناوب دعا (Prayer Activity) Meraviglia بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS 16 و آزمون های آماری توصیفی و استنباطی (آزمون های مجذور کای، ضریب همبستگی Pearson، آزمونKruskal-Wallis و رگرسیون خطی) استفاده گردید.
نتایج نشان دهنده وجود ارتباط معنادار و مستقیم بین دعا و سلامت معنوی بیماران می باشند ((0001/0P<) ، (63/0-=r)). همچنین بین سن بیماران، تناوب دعا، تجربه قبلی دعا و نگرش نسبت به دعا ارتباط معناداری مشاهده گردید (0001/0P<) ؛ اما بین جنسیت، تناوب دعا، تجربه قبلی دعا و نگرش نسبت به دعا ارتباط معناداری وجود نداشت (06/0P<). علاوه براین بین سطح تحصیلات، تناوب دعا، تجربه قبلی دعا و نگرش نسبت به دعا ارتباط معکوس و معناداری به دست آمد (001/0P<). بین وضعیت تاهل بیماران، تناوب دعا، تجربه قبلی دعا و نگرش نسبت به دعا نیز ارتباط مستقیم و معناداری مشاهده گردید (0001/0P<) .
استنتاج: با توجه به نتایج مشخص می شود که معنویت نه تنها ریشه در عقاید فرد دارد؛ بلکه در تجربه او نیز ریشه دوانیده است. اگر شخصی تنها اعتقاد داشته باشد اما تجربه نکرده باشد، بسیاری از فواید جسمی و روانی معنویت را از دست می دهد. نقش دعا در بیماری های مزمن مانند نارسایی مزمن قلبی انکارناپذیر است و می توان از آن در جهت حفظ سلامت و مقابله موثر با بیماری استفاده کرد.