مقایسه سه روش تعیین دبی محیط زیستی برای رودخانه هرو در حوزه آب منطقه ای استان اردبیل

به منظور تامین نیاز اکوسیستم رودخانه لازم است تا بخشی از جریان رودخانه تحت عنوان جریان محیط زیستی به خود رودخانه تخصیص یافته تا تضمین کننده پایداری اکوسیستم رودخانه ها باشد چرا که بهره برداری از اکوسیستم ها و خدمات اکولوژیکی رودخانه ها همچون تامین آب نمی بایست توان اکولوژیکی آن ها را در داشتن یک زندگی پایدار به خطر بیاندازد. به طور کلی هدف از انجام پروژه حاضر، تعیین بده محیط زیستی با به کار گیری سه روش (مدل سازی بارش-رواناب، روش هیدرولوژیک و مدل پارامتر های تغییر هیدرولوژیک) و مقایسه نتایج در حوزه آبخیز آبگرم، رودخانه هروچای، واقع در محدوده مدیریتی شرکت آب منطقه ای استان اردبیل است. روش جریان پایه آبزیان بر این مبنا استوار است که میانگین جریان در خشک ترین ماه سال برای زندگی ماهیان کافی است مگر این که جریان اضافی برای تامین نیاز های تخم ریزی و تولیدمثل لازم باشد. برای انجام این روش از مدل تانک بهره جویی شد. در روش منحنی تداوم جریان، آمار در حالت طبیعی جریان تحلیل می شود تا بده رودخانه را که در x درصد موارد جریان از آن فراتر می رود تعیین نماید؛ و در نهایت مدل تغییر شاخص هیدرولوژیک که برابر بررسی های به عمل آمده، با استفاده از این روش می توان تغییرات وضعیت رودخانه را ارزیابی کرد. نتایج این تحقیق نشان می دهد که در این حوزه آبخیز روش مدل سازی منجر نتایج قابل اتکا و استناد شده است و همچنان روش های هیدرولوژیکی برآورد بده محیط زیستی عملی تر بوده و میزان داده بری آن ها کم است و از این رو در زمان کوتاهی قابل محاسبه است. بر همین اساس و طبق روش منحنی تداوم جریان مقدار بده محیط زیستی 191/0 مترمکعب بر ثانیه برآورد شده است.