آموزش الگوهای صحیح استناددهی در تولیدات علمی نویسندگان برتر دانشگاه های علوم پزشکی ایران در سال 2017

این پژوهش با هدف آموزش الگوهای صحیح استناددهی در تولیدات علمی نویسندگان برتر دانشگاه های علوم پزشکی ایران در سال 2017 با توجه به ارتباط میان متغیرهای سطح رشد اخلاقی و خودکنترلی با الگوی «استناد به همکاران» در مقالات نویسندگان برتر دانشگاه های علوم پزشکی ایران در سال 2017 انجام شده است. پژوهش حاضر از نوع مطالعات کاربردی علم سنجی و همبستگی (ارایه مدل) است. جامعه مورد بررسی کلیه اعضای هیات علمی دانشگاه های علوم پزشکی ایران با شاخص اچ 10 و بالاتر بودند. حجم نمونه به روش نمونه گیری تصادفی نظام مند 130 نفر تعیین شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از نسخه 16 نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان می دهد که متغیر سطح رشد اخلاقی با الگوی استناد به همکاران دارای ارتباط معنادار است اما متغیر خودکنترلی با الگوی مورد نظر ارتباط معنادار ندارد. همچنین یافته ها بیانگر معنادار بودن مدل رگرسیون است. ضریب تعیین رابطه برابر 236/0 و نسبت F برابر 521/16 است که در سطح 001/0p < معنا دار است. از میان متغیرهای سطح رشد اخلاقی و خودکنترلی تنها عامل سطح رشد اخلاقی (001/. < ، p031/9- = β) از قدرت پیش بینی معنادار برخوردار است و متغیر خودکنترلی نمی تواند به عنوان عامل پیش بین الگوی استناد به همکاران در نظر گرفته شود. به بیان دیگر بخشی از استناد به مقالات همکاران نویسندگان تحت تاثیر فشارهای اجتماعی تعیین می شود. با توجه به نتایج به دست آمده آموزش پرهیز از استناد به مقالات نویسندگان همکار مقاله تا حد امکان می تواند به تقویت شاخص های استناد منجر شود.