قضازدایی در نظام عدالت کیفری اطفال و نوجوانان

کودکان و نوجوانان مهم ترین سرمایه های آینده یک کشور هستند. با توجه به این موضوع که ایران جامعه ای جوان قلمداد می شود دولت باید به مسائل پیش روی کودکان و نوجوانان دقت نظر خاصی داشته باشد. یکی از موضوعات بسیار مهم بحث بزهکاری اطفال و نوجوانان است. برخورد و پاسخ به نوجوانان معارض با قانون باید به شکل ویژه و متمایزی نسبت به بزرگسالان انجام شود تا در آینده باعث ورود صدمات روحی و روانی جبران ناپذیر به آنها نشود. باید توجه داشت که همیشه واکنش های رسمی به نوجوانی که مرتکب نقض قانون می شوند حافظ منافع عالیه آنها نمی باشد و حتی ممکن است احتمال درگیری آنها در رفتارهای مجرمانه را افزایش دهد، زیرا تماس با نظام دادرسی اطفال سبب بدنامی نوجوانان و در نتیجه محدودیت فرصت های مشروع و قانونی وی و شرکت در فعالیت های متعارف می گردد. به علاوه برچسب مجرمانه ممکن است او را از معاشرت با دوستان و همسالان تابع قانون محروم کند وسبب طرد و منزوی شدن او گردد و بدین ترتیب احتمال پیوستن به همسالان درگیر در رفتار مجرمانه و پیوستن به گروه های بزهکار و فعالیت های بزهکارانه او را در آینده افزایش دهد. بنابراین در تحقیق پیش رو برآن هستیم تا شرایط و برنامه هایی که کودکان و نوجوانان را از گردانه نظام کیفری خارج می کند بررسی نماییم و به این سوال پاسخ دهیم که چالش های نظام قضازدایی فعلی در حوزه اطفال و نوجوانان چیست؟ پس از بررسی نتیجه حاصله بدین شرح بود که نظام قضازدایی عامی در کشور ایران حاکم است اما با توجه به حساسیت کودکان نیاز است تا در نظام کیفری اطفال از تمام ظرفیت های اجتماعی استفاده کنیم و برنامه های قضازدایی را گسترش دهیم.