احساس تنهایی، استقلال و هویت در نوجوانان ناشنوا

نوجوانی به عنوان دوره تغییرات سریع در بسیاری از جنبه ها مانند جسمی، شناختی و اجتماعی در نظر گرفته شده است. نوجوانان ناشنوا در یک کشمکش و تقلا برای کسب هویت، استقلال و بهبود سیر تکاملی خودشکوفایی، با دشواری ها و پیچیدگی های زیادی مواجه هستند. در حالی که نگرش های غالبی و سوگیرانه به ناشنوا باعث می شود آنها به عنوان یک ناشنوا و نه به عنوان یک دختر یا پسر نوجوان/جوان در نظر گرفته شوند. مقاله حاضر به بررسی و مرور مسائل متعددی می پردازد که زندگی افراد نوجوان ناشنوا را تحت تاثیر قرار می دهد، از جمله هویت، استقلال و احساس تنهایی.
در مطالعه مروری حاضر سعی شد مطالعات پژوهشی درباره مسائلی که یک نوجوان ناشنوا در دوران بلوغ تجربه می کند، مورد بررسی قرار گیرد. پژوهش های فارسی زبان و انگلیسی زبان در خصوص مسائل نوجوانان ناشنوا از سال 1981 تاکنون از طریق موتورهای جستجویSID، SAGE، WILEY، SCOPUS، SCIENCE DIRECT، EMERALD، ERIC PUBMED مورد استفاده قرار گرفت. واژه های کلیدی که در سایت ها مورد جستجو قرار گرفت شامل شنوایی، ناشنوایی، اختلالات شنوایی، نقص شنوایی و واژه های نوجوانی، جوانی، بلوغ و واژه های مرتبط با مسائل نوجوانان شامل: هویت، استقلال، احساس تنهایی، خود پنداره می باشد.
بررسی مطالعات نشان داد عوامل بسیاری در مساله هویت، استقلال و احساس تنهایی نوجوانان ناشنوا موثرند که به منظور تسهیل گذر از دوره نوجوانی و پیشگیری و کاهش مشکلات و مسائل روانی-اجتماعی نوجوانان ناشنوا باید در جست و جوی راه کارهای ضروری باشیم.
با انجام پژوهش های هدفمندانه تر و جمع آوری اطلاعات می توان شکاف ها و خلاهای اطلاعاتی را آشکار و برنامه های پژوهشی آینده که می تواند باعث بهبود رشد مطلوب در نوجوانان ناشنوا شود را فراهم ساخت. تصمیمات والدین برای استفاده از کاشت حلزون/سمعک، نوع مدرسه، انتخاب نوع روابط، ارتباط مناسب در خانه و داشتن گروهی که فرد بتواند خود را با آن هماهنگ نماید، می تواند به نوجوان ناشنوا هویت بخشد و احساسات منفی او را به حداقل برساند.