رابطه پنج عامل بزرگ شخصیت، راهبردهای مقابله ای، و حمایت اجتماعی با افسردگی در میان زنان مبتلا به سرطان سینه تحت درمان های پیگیرانه

سرطان سینه شایع ترین و از نظر عاطفی و روانی تاثیرگذارترین و بعد از سرطان ریه دومین علت مرگ و میر ناشی از سرطان در بین زنان است. مشکلات روان شناختی ناشی از این بیماری دارای تاثیرات بلندمدتی بوده و با عوامل بسیار زیادی در ارتباط است، از این رو پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین راهبرد های مقابله ای، پنج عامل بزرگ شخصیت و حمایت اجتماعی ادراک شده با افسردگی در میان زنان مبتلا به سرطان سینه انجام شده است.
روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی بود و به روش نمونه گیری در دسترس تعداد 175 نفر از زنان مبتلا به سرطان سینه به عنوان نمونه پژوهشی انتخاب شده و به پرسش نامه های افسردگی بک (1998)، پنج عامل بزرگ شخصیت (1992)، حمایت اجتماعی ادراک شده (1998) و پرسش نامه مقابله با شرایط استرس زا (سبک های مقابله ای) (2002) پاسخ دادند. داده ها با استفاده از رگرسیون گام به گام تحلیل شد.
نتایج ضرایب همبستگی محاسبه شده نشان داد که بین روان رنجور خویی و افسردگی همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد (01/0P<). بین عامل گشودگی به تجربه، انعطاف پذیری (01/0P<) و برونگرایی (05/0P<) نیز با افسردگی، همبستگی منفی و معناداری مشاهده شد. بین عامل هوشیاری و افسردگی هیچ رابطه معناداری از لحاظ آماری به دست نیامد. بین حمایت اجتماعی و سبک مقابله ای مسئله مدار با افسردگی رابطه منفی و معناداری وجود داشت (05/0P<). همچنین بین سبک حل مسئله هیجان مدار و اجتنابی (05/0P<) با افسردگی رابطه مثبت و معنادار بود. بر اساس نتایج به دست آمده روان رنجور خویی و سبک حل مسئله هیجان مدار قادر به پیش بینی افسردگی در زنان مبتلا به سرطان سینه هستند.
بر اساس یافته های پژوهش حاضر زنان مبتلا به سرطان سینه ای که روان رنجور خویی بالاتری داشته و بیشتر از سبک حل مسئله هیجان مدار استفاده می کنند، نشانه های مشکلات خلقی را با شدت بیشتری تجربه می کنند.