مطالعه تطبیقی جایگاه حقوق اقلیت ها در منشور حقوق شهروندی ایران و اعلامیه حقوق اقلیت های سازمان ملل متحد

حقوق اقلیت ها یکی از جلوه های بارز حقوق بشر بوده که همواره مورد توجه نظام های ملی و بین المللی قرار داشته است. حمایت از حقوق اقلیت ها هم به صورت تقنینی و در قالب اسناد حقوقی و هم غیرتقنینی صورت می گیرد. مقایسه تطبیقی مفاد اعلامیه حقوق اقلیت ها (1992م) و منشور حقوق شهروندی (1395ش) به عنوان اسناد حقوقی غیرالزام آور می تواند دورنمای حقوق اقلیت ها را در دو نظام حقوقی ترسیم کند. این مقایسه نشان می دهد که منشور عمدتا با تصدیق مفاد اعلامیه، به ویژه اصول عدم تبعیض، مشارکت و تنوع فرهنگی، در راستای استانداردهای بین المللی مندرج در اعلامیه تدوین شده است. البته منشور در مواردی همچون عدم شناسایی برخی تعهدات ایجابی برای دولت در حمایت از بقای اقلیت ها و عدم شناسایی ممنوعیت و مجازات برای فعالان حقوق اقلیت ها یک گام از اعلامیه عقب است؛ هرچند در مواردی نیز مثل شناسایی ممنوعیت نفرت پراکنی از اعلامیه پیشی گرفته است. میزان انطباق قابل توجه مفاد منشور با مفاد اعلامیه نشان می دهد منشور به طور ضمنی از اعلامیه متاثر بوده است.