مقایسه کنترل هدفمند و اضطراب اجتماعی در دانش آموزان ناشنوا و عادی

هدف پژوهش حاضر مقایسه کنترل هدفمند و اضطراب اجتماعی در دانش آموزان ناشنوا و عادی بود. روش این مطالعه علی-مقایسه ای بود. جامعه آماری کلیه دانش آموزان ناشنوا و عادی شهرستان گیلان غرب در سال تحصیلی 95-1394 بودند. نمونه پژوهش به دلیل محدود بودن حجم جامعه تمامی افراد ناشنوا به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند و 20 دانش آموز عادی نیز با توجه به ویژگی های جمعیت شناختی سن و جنسیت با گروه ناشنوا همتا شده و به عنوان گروه مقایسه در این پژوهش تعیین شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسش نامه های اطلاعات جمعیت شناختی، کنترل هدفمند و اضطراب اجتماعی استفاده شد. داده های جمع آوری شده نیز با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (تحلیل واریانس چند متغیره) تحلیل شد. نتایج نشان داد که میانگین نمرات افراد ناشنوا در متغیرهای ضعف در کنترل هدفمند (59/15=F؛ 001/0>P) و مولفه های پشتکار ضعیف (44/14=F؛ 001/0>P) ، تمرکز ضعیف توجه (42/5=F؛ 05/0>P) و تکانش وری (12/19=F؛ 001/0>P) ، اضطراب اجتماعی (67/13=F؛ 001/0>P) و مولفه های ترس (19/10=F؛ 001/0>P) ، اجتناب (16/9=F؛ 001/0>P) و ناراحتی فیزیولوژیکی (77/14=F؛ 001/0>P) به طور معنی داری بالاتر از افراد عادی است. بنابراین افراد ناشنوا، دچار ضعف در کنترل هدفمند جهت انطباق و تنظیم رفتار مطابق با خواسته های موقعیتی هستند و اضطراب اجتماعی بالایی نسبت به همتایان سالم خود دارند