اثربخشی آموزش روان شناسی وحدت مدار بر سلامت روانی مادران کودکان دچار اختلالات طیف درخودماندگی

روان شناسی وحدت مدار رویکرد نوینی در حوزه علوم روان شناختی کشور و استوار بر فلسفه وحدت وجود، اصول روان شناختی همگرا با این دیدگاه فلسفی و ارزش های ایرانی- اسلامی است. بررسی کیفی اثربخشی مداخلات رویکرد روان شناسی وحدت مدار در گسترش مدل درمانی آن سودمند است، ازاین رو پژوهش با هدف تحلیل دیدگاه مادران کودکان دچار اختلالات طیف درخودماندگی درباره اثربخشی آموزش روان شناسی وحدت مدار به انجام رسیده است. نمونه در دسترسی از مادران تهرانی دارای کودکان دچار اختلالات طیف درخودماندگی عضو مرکز آموزشی- درمانی کودکان اتیستیک به آرا در هشت جلسه آموزش روان شناسی وحدت مدار شرکت کردند. پس از به پایان رساندن جلسه ها دیدگاه آن ها به دگرگونی های برآمده از حضورشان در جلسه ها از طریق مصاحبه نیمه ساختاریافته ای که به دست متخصصین روان شناسی بالینی طراحی و راستی آزمایی شده بود ثبت شد. تحلیل درون مایه مصاحبه ها با روش کیفی پدیدارشناسی توصیفی کلایزی (Colaizzi) انجام گرفته است. یافته های پژوهش نشانگر اثربخشی قابل توجه آموزش روان شناسی وحدت مدار بر سلامت روانی مادران کودکان دچار اختلالات طیف درخودماندگی بود؛ تحول ارزش های انسان دوستانه، افزایش بهزیستی روانی، بردباری، همدلی، تحقق خویش و حضور وحدت یافته متاثر از شرکت آن ها در جلسه های آموزش روان شناسی وحدت مدار بوده است.