بررسی پیش بینی ارزیابی های رایج اسکلتی عضلانی پیش از فصل پزشکی فیفا و آزمون های عملکردی در میزان و شدت اسیب های ورزشی بازیکنان نخبه فوتبال

تعداد صدمات و شدت آسیب دیدگی در ورزش فوتبال در طی سال های اخیر افزایش یافته است. به طور متوسط میزان بروز آسیب 10 تا 35 آسیب در هر 1000 ساعت مسابقه بوده است که نیمی از این آسیبها شدید هستند که باعث دوری بیش از 4 هفته ورزشکار از میادین می شوند. مطالعات اخیر گزارش کرده اند آزمون های عملکردی پیش از فصل در ارتباط با آسیب های آینده ورزشکاران می باشد با این حال یافته های مرتبط با این مطالعات متضاد می باشد. هدف از این تحقیق بررسی ارزیابی های رایج عضلانی – اسکلتی پیش از فصل FIFA و آزمون های عملکردی به منظور شناسایی میزان و شدت آسیب های ورزشی بازیکنان نخبه فوتبال است.
بدین منظور تعداد 92 نفر از بازیکنان مرد نخبه فوتبال که عضو یکی از باشگاه های فوتبال حرفه ای بودند دامنه سنی 17 تا 35 سال به صورت هدفمند انتخاب شدند. سپس آزمون های عملکردی تعادل وای، پرش تک پا، انقباض هم زمان، کاریوکا و FMS از آن ها گرفته شد و همچنین فرم ارزیابی های پزشکی قبل از فصل توسط پزشک هر تیم جمع آوری شد. ساعات تمرین و مسابقه تیم‏ها به همراه تعداد آسیب‏های بازیکنان در طول مدت پژوهش ثبت گردید. برای پیش بینی شدت و نرخ بروز آسیب از آزمون رگرسیون غیرخطی استفاده شد.
درمجموع 3120 ساعت فعالیت ثبت شد. نتایج آزمون رگرسیون غیرخطی نشان داد از میان آزمون های عملکردی تنها پرش تک پا (p=0/035) شدت بروز آسیب و همچنین فقط آزمون کارولینا [1] (p=0/010) نرخ بروز آسیب را پیش بینی می کند.
آزمون پرش تک پا شدت آسیب های خفیف (کمتر از 10 روز زمان از دست رفته) و آزمون کارولینا توانستند نرخ آسیب را پیش بینی کند. یافته های پژوهش حاضر نشان داد که آزمون های غربالگری فعالیت های عملکردی و پزشکی کاربرد بسیار محدودی در شناسایی ورزشکاران در معرض آسیب رشته های ورزشی مختلف دارند.
[1] آزمون کارولینا ترکیبی از دو آزمون انقباض هم زمان و کاریوکا می باشد.