بررسی تاثیر افزودن آهک بر پارامتر های مقاومت برشی فصل مشترک خاک رس- ژئوسنتتیک

روش های گوناگونی برای اصلاح مشخصات فنی خاک های مسئله دار وجود دارد. از جمله تکنیک های بهسازی خاک ها می توان به تثبیت با آهک و تسلیح با المان هایی با مقاومت کششی بالا اشاره کرد. اضافه کردن آهک به رس سبب انجام واکنش هایی می گردد که منجر به بهبود خواص اولیه خاک می شوند. امروزه استفاده از ژئوسینتتیک ها برای بهبود ویژگی های مهندسی انواع مختلف خاک ها به خوبی پذیرفته شده است. اکثر مطالعات محدود به خاک های درشت دانه بوده و تحقیقات و مطالعات اندکی در خصوص امکان پذیری استفاده از مسلح کننده ها در خاک های چسبنده انجام یافته است. با توجه به اثرات مثبت افزودن آهک به خاک های ریزدانه و تسلیح این خاک ها توسط ژئوسنتتیک، اثرات توام این روش ها احتمالا بتواند کاربرد های خاک های ریزدانه را گسترده تر نماید. در این پژوهش خاک رسی با درصد های مختلف آهک (0، 2، 4 و 6) تثبیت و با ژئوسنتتیک مسلح گردیده و پس از 1 و 7 روز عمل آوری تحت آزمایش برش مستقیم قرار گرفته اند. جهت صحت سنجی روابط ارائه شده برای حصول پارامتر های فصل مشترک خاک-ژئوسنتتیک و بازده مسلح سازی، آزمایش ها در دو گروه نمونه های مسلح شده با ژئوگرید با و بدون اعضای متقاطع عرضی آن و همچنین مسلح شده با ژئوتکستایل انجام شده است. نتایج نشان می دهد که نمونه های رس- ژئوتکستایل و ژئوگرید در مقایسه با نمونه های رس مقاومت برشی بیشتری را نشان می دهد. در زمان عمل آوری یکسان، بیشترین مقاومت برشی و بازده مسلح سازی در نمونه های تثبیت شده با 4% آهک و مسلح شده با ژئوسنتتیک به دست آمده و این مقاومت و بازده با افزایش زمان عمل آوری افزایش می یابد