تاثیر الگوی توانمندسازی خانواده محور بر کیفیت زندگی بزرگسالان مبتلا به بیماری های مزمن: یک مطالعه سیستماتیک و فراتحلیل

زمینه و هدف: توانمندی، فرآیندی پویا، مثبت، تعاملی و اجتماعی است که به بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به بیمارهای مزمن منجر می شود. هدف مرور سیستماتیک و فراتحلیل حاضر تعیین تاثیر الگوی توانمندسازی خانواده محور بر کیفیت زندگی بزرگ سالان مبتلا به بیماری های مزمن است. با جستجوی عبارت « توانمندسازی خانواده محور» در پایگاه های فارسی SID، MagIran، IranMedex، IranDoc و Googlescholar و معادل انگلیسی آن در Scopus، Pubmed، Webofscience، Proquest و Science direct کلیه مطالعات مرتبط استخراج شد. کیفیت روش شناسی مقالات با استفاده از ابزار Cochrane risk of bias بررسی شد. جهت تحلیل از مدل اثرات تصادفی استفاده و ناهمگنی مطالعات با شاخص I2 تعیین شد. داده ها با نرم افزار STATA نسخه 11 تحلیل شد. از 647 مطالعه اولیه تنها 8 مطالعه به تاثیر الگوی توانمندسازی خانواده محور بر کیفیت زندگی بیماران بزرگ سال با استفاده از ابزار SF36 پرداخته بودند. تفاوت میانگین استاندارد شده ادغام یافته ابعاد 8 گانه کیفیت زندگی عبارت بود از: عملکرد فیزیکی 781/1، محدودیت نقش فیزیکی 416/1، درد جسمانی 987/0، سلامت عمومی 352/1، عملکرد اجتماعی 010/1، سلامت روانی 122/1، محدودیت نقش روانی 656/0 و شادابی (361/1). اجرای الگوی توانمندسازی خانواده محور بر نمرات ابعاد هشت گانه کیفیت زندگی براساس پرسشنامه SF-36 تاثیر معناداری داشته است. به منظور ارتقای کیفیت زندگی بیماران بزرگ سال مبتلا به بیماری های مزمن اجرای الگوی توانمندسازی خانواده محور توصیه می شود.