مقایسه درک نحوی و شدت بیماری در بیماران مبتلا به پارکینسون فارسی زبان

رابطه بین مغز و زبان همواره یکی از مهم ترین سوالات حوزه عصب شناسی زبان بوده است. بیش تر این مطالعات بر اهمیت قشر مغز در پردازش زبان تاکید کرده و نقش بخش های زیر قشر مغز در پردازش زبان نادیده گرفته شده است. با توجه به مطالعات محدود در مورد اهمیت ساختارهای زیر قشری در بازنمایی زبان، انجام مطالعات بالینی بیش تر در این زمینه ضروری به نظر می رسد. هدف از انجام این پژوهش مقایسه بین درک نحوی و شدت بیماری در بیماران مبتلا به پارکینسون فارسی زبان بود.

این مطالعه از نوع مقطعی، توصیفی- تحلیلی است که با استفاده از پرسش نامه MMSE و بخش درک نحوی آزمون زبان پریشی (BAT) و چک لیست شدت بیماری پارکینسون UPDRS و چک لیست شدت بیماریModified Hoehn and Yahr staging انجام گرفت. افراد شرکت کننده در این مطالعه شامل 20 بیمار مبتلا به پارکینسون و 20 سالمند طبیعی بود.

یافته های حاصل از این پژوهش، حاکی است که تفاوت معناداری بین دو گروه افراد پارکینسون و افراد طبیعی در درک نحو وجود دارد. هم چنین اختلاف آماری معنی داری بین میانگین نمرات درک نحوی در مراحل مختلف بیماری وجود داشت.

در این پژوهش مشخص شد که با پیشرفت بیماری، درک نحوی بیمار کاهش می یابد