کیفیت زندگی و عوامل مرتبط با آن در مادران ایرانی دارای کودک کم توان ذهنی

ناتوانی علاوه بر کودک، بر خانواده خصوصا مادران نیز موثر است. ازآن جایی که توجه به سلامت مادران بر سلامت خانواده و جامعه تاثیرگذار است و میزان رضایت و کیفیت زندگی افراد تحت تاثیر جامعه و فرهنگ قرار دارد، لذا هدف این مطالعه بررسی نمرات کیفیت زندگی مادران دارای کودک کم توان ذهنی و متغیرهای مرتبط با آن در شهر سمنان بود.

این مطالعه مقطعی است. از روش سرشماری برای مادران دارای کودک کم توان ذهنی استفاده شد و 43 مادر مشارکت کردند. گروه کنترل نیز شامل 43 مادر دارای کودک طبیعی بود. از فرم اطلاعات دموگرافیک و آزمون خلاصه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (WHOQOL-BREF) برای جمع آوری اطلاعات استفاده شد. سپس نمره کل کیفیت زندگی و زیرآزمون ها در دو گروه مقایسه شد و در گروه مطالعه همبستگی برخی متغیرها با نمره کیفیت زندگی بررسی شد.

نمره کل آزمون و زیرآزمون سلامت روان و محیط در مادران گروه مطالعه به طور معناداری کم تر بود. از بین متغیرهای مورد بررسی (وضعیت ارتباطی، سن، جنس و ظاهر کودک، تعداد فرزندان و درآمد خانواده، تحصیلات و اشتغال مادر) فقط تحصیلات مادر و درآمد خانواده رابطه معنادار، معکوس و ضعیفی با کیفیت زندگی داشت (3/0-=z).

مادران دارای فرزند کم توان ذهنی رضایت کم تری از زندگی خود دارند. این نارضایتی با سطح تحصیلات و درآمد آن ها رابطه معکوسی دارد که می تواند ناشی از انتظارات بالاتر این مادران از کودک باشد. در نتیجه مادران کودکان کم توان ذهنی خصوصا با تحصیلات بیش تر نیازمند حمایت و مشاوره برای ارتقای کیفیت زندگی خود هستند