اثر خستگی بر متغیرهای زمانی- مکانی و گشتاور عضلانی مچ پای افراد دارای صافی کف پا هنگام راه رفتن

کف پای صاف با تغییر راستای استخوانی و فعالیت عضلات همراه است و با خستگی زودرس این افراد حین ایستادن، راه رفتن و دویدن همراه است. هدف تحقیق حاضر بررسی اثر خستگی بر متغیرهای زمانی-مکانی راه رفتن و گشتاور عضلانی مچ پای افراد دارای صافی کف پا هنگام راه رفتن و مقایسه آن با افراد سالم بود.

تعداد 10 نفر از دانشجویان دارای کف پای صاف دانشگاه بوعلی سینا همدان با میانگین سن (1/2±4/24 سال) ، قد (3/4±2/177 سانتی متر) و وزن (4/17±9/81 کیلوگرم) و 10 دانشجوی سالم با دامنه سنی مشابه مورد مطالعه قرار گرفتند. با استفاده از یک سیستم تحلیل حرکتی Vicon (100Hz) با چهار دوربین سری T و دو دستگاه صفحه نیروی Kistler (1000Hz) متغیرهای فضایی-زمانی و گشتاور مچ پا در مرحله استقرار راه رفتن اندازه گیری شدند. بعد از حذف نویز و پردازش داده ها برای تحلیل آماری از آزمون تی تست مستقل و تحلیل آماری ویژه داده های تکراری در محیط نرم افزار SPSS19 و 05/0<α استفاده شد.

در گروه دارای کف پای صاف در مقایسه با گروه کنترل، مقدار گشتاور اینونتوری مچ پا 16/0 (N. m/BW) بیشتر و گشتاور پلانتار فلکسوری مچ پا 6/0 (N. m/BW) کمتر بود (05/0P<). بعد از خستگی متغیرهای سرعت راه رفتن (04/0P=) و طول گام (01/0P=) و گشتاور پلانتارفلکسوری مچ پای (00/0P=) راه رفتن گروه کف پای صاف افزایش یافت.

گشتاور پلانتار فلکسوری افراد کف پای صاف کمتر از گروه سالم بود. شاید ضعف و عملکرد بد عضلات پلانتار فلکسور به دلیل تغییر راستای استخوان های کف پا از دلایل کاهش گشتاور پلانتارفلکسوری باشد. افزایش گشتاور اینورتوری در افراد کف پای صاف، نشان از افزایش فشار بر ساختارهای داخلی مچ پا می باشد شاید فعالیت های استقامتی طولانی مدت ساختارهای داخلی پای این افراد را بیشتر در معرض خطر اضافه بار و آسیب قرار دهد؛ لذا پیشنهاد می شود فعالیت های استقامتی با احتیاط بیشتری در مورد این افراد صورت گیرد. خستگی متغیرهای زمانی-مکانی و گشتاور مچ پای افراد کف پای صاف را تغییر داد، تغییر در گشتاور پلانتار فلکسوری بعد از خستگی، تقویت قدرت این عضلات را برجسته می سازد.