درمان های طبیعی الیگومنوره بر اساس طب ایرانی

الیگومنوره، یکی از شایع ترین اختلالات قاعدگی است که به صورت افزایش فواصل قاعدگی تعریف می شود. این اختلال رو به افزایش به دلیل عوارضی مانند خونریزی رحمی غیرطبیعی، ناباروری، هیرسوتیسم و عواقب روانی- اجتماعی متعاقب آنها باعث کاهش کیفیت زندگی زنان سنین باروری می شود. با توجه به عوارض داروهای هورمونی که درمان رایج این اختلال می باشد، ضرورت استفاده از روش های درمانی مکمل مطرح می شود، لذا مطالعه مروری حاضر با هدف بررسی راهکارهای درمانی طب ایرانی انجام شد.

در این مطالعه مروری، منابع اصلی طب ایرانی با استفاده از واژگان مترادف الیگومنوره مانند احتباس طمث، حبس حیض، کاهش و قطع قاعدگی بررسی شد. برای یافتن مطالعات جدید نیز پایگاه های اطلاعاتی مانند Google Scholar، PubMed و ISI با کلیدواژگان Oligomenorrhea، Amenorrhea، PCOS، Persian Medicine و Traditional Medicine جستجو و نتایج حاصل مقایسه شدند.

در منابع طب ایرانی، الیگومنوره با تعبیر "احتباس طمث" آمده است. رویکردهای درمانی احتباس طمث، مانند سایر درمان ها در طب ایرانی، در گام اول شامل اصلاح سبک زندگی، اصلاح الگوی غذایی، تنظیم خواب و بیداری، ورزش و استحمام می باشد. گام دوم شامل: مصرف گیاهان دارویی قاعده آور است که اغلب فیتواستروژن محسوب می شوند. این گیاهان به اشکال مختلف (قرص، جوشانده، دمنوش، شیاف واژینال، دوش واژینال، ضماد، آبزن و...) تجویز می شوند. در گام سوم، اعمال یداوی مانند حجامت و فصد نیز به عنوان یک روش درمانی توصیه شده است.

با توجه به اثبات اثربخشی تعدادی از این درمان ها در مطالعات جدید مانند گیاه پنج انگشت، پونه و رازیانه انجام مطالعات بالینی بیشتر بر مبنای درمان های طب ایرانی در کنار طب رایج، جهت درمان الیگومنوره توصیه می شود.