اثربخشی یادگیری خودتنظیمی مبتنی برالگوی پینتریچ برحل مسئله/ برنامه-ریزی/ سازمان دهی و سازمان دهی رفتاری- هیجانی دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی دارای اختلال خواندن تبریز

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی یادگیری خودتنظیمی بر اساس الگوی پینتریچ برحل مسئله/برنامه ریزی/سازماندهی و سازماندهی رفتاری-هیجانی دانشآموزان ابتدایی نارساخوان بود. روش پژوهش، نیمهتجربی با طرح پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمام دانشآموزان پسر ابتدایی دارای اختلال خواندن ناحیه یک تبریز در سال تحصیلی نفر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و در دو گروه 03 بود، که از بین آنها 59-59 آزمایش و کنترل جای گرفتند. برای جمعآوری داده های پژوهش از آزمون عصب- روانشناختی جلسه یک ساعته آموزش خودتنظیمی مبتنی 8 )استفاده شد. گروه آزمایش 4339 (کانرز برالگوی پینتریچ را دریافت کرد؛ درحالیکه گروه کنترل مداخلهای را دریافت نکرد. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که روش خودتنظیمی براساس الگوی پینتریچ تاثیر مثبتی بر حل مسئله/برنامه ریزی/سازماندهی و سازماندهی رفتاری- هیجانی این دانشآموزان دارد. بر اساس این یافته ها میتوان نتیجه گرفت آموزش خودتنظیمی بهعنوان روشی موثر میتواند در بهبود  کارکردهای اجرایی و در نهایت بهبود مشکلات یادگیری دانشآموزان دارای نارساخوانی استفاده گردد.