واکاوی دلالت معنایی واژه های قرآن و تجلی آن در ادعیه ماثوره

به نظر بسیاری از بزرگان علم و ادب، اسلوب بیان و سبک نظم قرآن، جمله بندی ها و عبارات آن در قالبی نو و اسلوبی تازه، برجسته ترین جنبه اعجاز قرآن است. به علاوه، ویژگی کلمات انتخاب شده به گونه ای است که جابه جایی کلمات یا تبدیل آن ها هرگز امکانپذیر نیست. همچنین با عنایت به وجود ترادف معنایی (غیر تام) بین آن ها مشخص می شود نه تنها هر واژه، متناسب با دلالت معنایی خاص خود بلکه با ترکیب معنایی هر واژه بعضا با واژه قبل و یا بعد از خود، جایگاه خاص خود را در آیات الهی و ادعیه می یابد و چنین نیست که هر واژه مترادف (غیر تام) بتواند جایگزین واژه دیگری شود. ترادف تام در واژه های قرآنی وجود ندارد و آنان که قائل به ترادف اند، بر معانی مشترک واژه ها تاکید داشته و از معانی ویژه هر واژه، مخصوصا آنجا که از نظم و ترکیب آیات تاثیر می پذیرند چشم پوشی نموده اند. از سوی دیگر بر پایه حدیث گران سنگ ثقلین، قرآن و عترت پیامبر (ص) ، پیوندی ناگسستنی با هم دارند. نگارنده در این مجال بر آن است تا از مصادیق تجلی ساختار بیانی قرآن در ادعیه، به دلالت معنایی واژه های حمد- شکر و خوف- خشیت بپردازد.