ارتباط چندشکلی های 536C/T ژن مهارکننده فاکتور مسیر بافتی و Alu I/D ژن فعال کننده پلاسمینوژن نوع بافتی با سقط مکرر در زنان آذری ایران

کمبود مهارکننده مسیر بافتی (TFPI) و فعال کننده پلاسمینوژن (tPA) به ترتیب باعث افزایش غلظت فیبرینوژن و کاهش هضم لخته خونی می شود که عوامل خطر برای پیشرفت ترومبوز هستند. اگر چه ارتباط ترومبوز وریدی با سقط مکرر گزارش شده، اما پیش از این، تاثیر چندشکلی های مرتبط با ترومبوز شامل TFPI و tPA روی خطر بروز سقط مکرر نامشخص بوده است، بنابراین هدف این پژوهش بررسی ارتباط چندشکلی های 536C/T ژن مهارکننده فاکتور مسیر بافتی و Alu I/D ژن فعال کننده پلاسمینوژن نوع بافتی با سقط مکرر در زنان آذری ایران بود.

پژوهش مورد- شاهدی حاضر در جامعه زنان آذری مبتلا به سقط مکرر و زنان سالم در سال 96-1395 اجرا شد. با روش نمونه گیری تصادفی ساده، 95 زن مبتلا به سقط مکرر و 95 زن سالم انتخاب و با استفاده از روش Multiplex ARMS-PCR بررسی شدند. داده ها با نرم افزار SAS 9. 2 از طریق آزمون رگرسیون لجستیک و کای اسکوئر تحلیل شدند.

از دو جایگاه ژنی مورد مطالعه، فقط چندشکلی tPA با افزایش خطر ابتلا به سقط مکرر در جامعه مورد مطالعه، همراهی معنی داری نشان داد که آلل I این جایگاه ژنی سبب شانس بیش از دوبرابر برای ابتلا به سقط مکرر بیشتر نسبت به آلل D شد. زنان در محدوه سنی 25 تا 35 سال به طور معنی داری بیشترین شانس سقط مکرر را نشان دادند.

چندشکلی AluI/D ژن فعال کننده پلاسمینوژن نوع بافتی با افزایش خطر سقط مکرر در زنان آذری شمال غرب ایران ارتباط دارد، ولی 536C/T ژن مهارکننده فاکتور مسیر بافتی چنین ارتباطی را نشان نمی دهد.