نقدی بر کتاب «حقوق عمومی در نهج البلاغه»

نگارش کتاب حقوق عمومی در نهج البلاغه هم به لحاظ جایگاه والای نهج البلاغه در فرهنگ دینی و هم به جهت جایگاه حقوق عمومی در مقایسه با سایر رشته های حقوقی، امری ستودنی است. روش ارزیابی و نقد این اثر، استنادی – تحلیلی و مطابق الگوی پیشنهادی شورای بررسی متون و کتب علوم انسانی در چارچوب معرفی کلی، بررسی شکلی و محتوایی اثر است. به لحاظ محتوا، رویکرد اسلامی به حقوق عمومی، تامل گسترده در نهج البلاغه و انطباق صحیح عناوین با نمونه های انتخابی در بیشتر موارد را می توان از نقاط قوت این کتاب به شمارآورد؛ هرچند این اثر، از عدم نظم منطقی و انسجام محتوایی، فقدان دقت و جامعیت، رنج می برد. در برخی از موارد نیز برداشت های نویسنده از تعابیر امیر مومنان در نهج البلاغه، قابل تامل است. به رغم اهمیت فوق العاده حقوق اساسی به عنوان مهم ترین شاخه حقوق عمومی که انبوهی از موضوعات مربوط به حاکمیت و دولت، نهادهای حکومتی و حقوق ملت، در زیر مجموعه آن قرار می گیرد، کم ترین مقدار از صفحات به آن اختصاص یافته و مورد بی مهری واقع شده است. کیفیت فنی اثر خوب بوده و قواعد عمومی نگارش رعایت شده است؛ با وجود این، نقاط ضعف شکلی اثر عبارتند از عدم سازماندهی مناسب کتاب، عدم رعایت تناسب حجمی فصل ها و تفصیل بیش از حد ضمیمه کتاب.