تسلیت و تقدیر

﴿رجال لاتلهیهم تجارة ولابیع عن ذکر الله وإقام الصلاة وإیتاء الزکاة یخافون یوما تتقلب فیه القلوب والابصار﴾ (نور/ 37)

ارتحال عالم فرزانه آیت الله دکتر احمد احمدی سردبیر محترم سابق مجله اخلاق وحیانی و عضو برجسته هیات تحریریه را به همۀ ارباب معرفت و فضیلت تسلیت و تعزیت عرض می کنیم. دکتر احمدی نه فقط با سخنانش بلکه با عمل و وجودش، با دلسوزی و خیرخواهی اش و با روح بلندش چون شمع می سوخت و برای اخلاق و فضیلت و پیشرفت معنوی جامعه دل می سوزاند. آیت الله دکتر احمدی فرزند حوزه بود، اما گسترۀ خدمات و اقدامات علمی و اجتماعی اش، افزون بر دانشوران حوزوی در تربیت مدرس دارالشفای قم، دانشجویان تربیت مدرس تهران ، پژوهشگران و دانشگاهیان را از طریق سازمان سمت تربیت، تدبیر و مدیریت می کرد و نمونه مجسمی از وحدت حوزه ودانشگاه در بیان و بنان و در وجود و عمل بود. چه اینکه خود نیز بازه ای از زمان را در دفتر همکاری حوزه و دانشگاه مسئولیت و مدیریت داشت. اما دینداری، اخلاق و معنویت او در کنج عزلت زندانی نشد، بلکه آفاق آن درعرصه خانه و خانواده، کار و اداره، تحصیل و تدریس و تعهد و انجام مسئولیت نیز نمود داشت. وی علم و دانش را به شوخی نمی گرفت و اهتمام و وسواس جدی در دقت ها و نکته پردازی ها داشت و مسامحه ای را در چاپ و نشر آثار روا نمی داشت. البته دنیا را بیشتر به شوخی می گرفت و جدی نمی پنداشت چه آنکه دلبستگی و اعتنایی به دنیا نداشت و با وجود مسئولیت های کلان عدیده در طول چهل سال، هیچ حاشیه منفی از خود نگذاشت. حقیقت طلبی وی باعث می شد در عین حال که نسبت به گرایش ها و جناح های سیاسی مختلف منتقد بود، هرجا حقیقتی را می دید به دفاع از آن برخیزد.
واقعیت گرایی را با نگاه فلسفی جمع کرده بود و همواره دغدغه اش، نهادینه کردن معنویت برای تودۀ مردم در کف جامعه بود. سخنانش بی تکلف و ساده و دلنشین بود، دغدغه های اخلاقی در نظر و عمل همواره مورد تاکیدش بود و بر آن اهتمام داشت. همه اینها ابیات کتاب اخلاق در زندگی و تجربه زیسته است. فقدان این استاد مکرم و گرانسنگ را، که ضایعه ای برای حوزه و دانشگاه است، مجددا تسلیت می گوییم و رحمت و رضوان برای روح بلندش مسالت داریم. یاد و خاطره اش گرامی باد و راه و مرامش پر رهرو باد.