تاثیر صمغ کندر بر تمایز سلول های عصبی مشتق شده از سلول های بنیادی مغز استخوان موش

سیستم عصبی مرکزی دارای ظرفیت محدودی برای احیای نورون های آسیب دیده است. فقدان درمان مناسب برای بیماری های نورودژنراتیو، بار مالی بزرگی را بر جامعه تحمیل کرده است. سلولهای بنیادی قادر به خود تکثیری بوده و در شرایط مناسب می توانند به انواع سلولهای بالغ تمایز یابند. خواص شیمیایی برخی گیاهان، بر سرعت رشد و تکثیر سلولی اثر می گذارد. مطالعات قبلی نشان داده اند که گیاه کندر در تشکیل خارهای دندریتی و ترمیم نورونها نقش دارد. در این مطالعه، تاثیر عصاره کندر بر تمایز سلولهای بنیادی مغز استخوان (BMSCs) به نورون بررسی شده است.

سلول های بنیادی مغز استخوان موش در محیط کشت DMEM حاوی 10% سرم، FGF2 و EGF کشت داده شدند. عصاره کندر با سه غلظت %5 و %10 و %20 به محیط های کشت اضافه و به منظور ارزیابی عوامل مورفولوژیکی، تکثیر و تمایز، از مشاهدات میکروسکوپیک، تست MTT و آزمایش ایمونوسیتوشیمی استفاده شد.

مشاهدات میکروسکوپی و آزمایش بقای سلولی نشان داد که عصاره کندر با غلظت 5? سمیتی بر سلول های BMSCs ندارد. نتایج ایمونوسیتوشیمی نشان می دهد که عصاره 5? عصاره کندر در محیط نوروژنیک می تواند تمایز BMSC ها را به سلول های نورون مانند افزایش دهد. با این وجود، زمانی که عصاره کندر 10? و 20? به محیط کشت افزوده شد، چنین افزایشی در گروه های تحت تیمار مشاهده نشد.

این یافته ها نشان می دهد که استفاده از عصاره 5? کندر در محیط کشت سلولی تاثیر مطلوبی بر تمایز سلول های بنیادی مغز استخوان به نورون دارد.