تاثیر غلظت های مختلف 2,4-D بر جنین زایی رویشی چند ژنوتیپ هویج ایرانی

با توجه به توانایی تولید جنین از سلول های رویشی، جنین زایی رویشی می تواند مقدمه تولید بذر مصنوعی باشد. لذا تحقیق حاضر با هدف تعیین مناسب ترین ژنوتیپ و تنظیم کننده رشد گیاهی جهت تولید پینه های جنین زا بصورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در محیط پایه 25 درصد MS، اجرا گردید. عامل اول شامل نه ژنوتیپ هویج ایرانی و عامل دوم، تنظیم کننده رشد گیاهی در چهار سطح (شاهد، 2 ،4 و 6 میلی گرم بر لیتر 2, 4-D) بود. از کشت درون شیشه ای بذرها جهت تولید گیاهچه و از هیپوکوتیل گیاهچه های تولید شده برای تولید پینه جنین زا استفاده شد. 12 هفته بعد از کاشت ریزنمونه ها، صفات درصد پینه زایی، طول و قطر پینه، وزن تر و خشک پینه و نیز نوع بافت، رنگ و وضعیت جنین زایی پینه ها ارزیابی گردیدند. همچنین تعداد جنین های کروی، قلبی و اژدری شکل در پینه های جنین زا شمارش شدند. نتایج نشان داد که بیشترین درصد پینه زایی (100 درصد) در ژنوتیپ های 26-99 (بدون حضور تنظیم کننده رشد گیاهی) و 31-99 (در حضور 4 میلی گرم بر لیتر 2, 4-D) بدست آمد؛ تشکیل پینه جنین زا در ژنوتیپ های 16-99، 27-99 64-99 و 40-99 در حضور 2 میلی گرم بر لیتر 2, 4-D و ژنوتیپ های 56-99 و 31-99 در حضور 4 میلی گرم بر لیتر 2, 4-D مشاهده شد. ژنوتیپ 64-99 بیشترین تعداد جنین کروی (13 عدد) ، قلبی (33/5 عدد) و اژدری (33/3 عدد) را تولید کرد. لذا ژنوتیپ 64-99 و غلظت 2 میلی گرم بر لیتر 2, 4-D برای تولید بیشترین تعداد جنین رویشی مناسب می باشد. درکل ژنوتیپ های هویج ایرانی پاسخ متفاوتی به پینه زایی و جنین زایی نشان دادند