ارزیابی تنوع ژنتیکی برخی از جمعیت های گیاه خارمریم با استفاده از نشانگر مولکولی

خارمریم از خانواده کاسنی، یکی از گیاهان دارویی با خصوصیات دارویی منحصر به فرد در درمان بیماری های کبد است که در بسیاری از مناطق ایران رشد می کند. در این مطالعه از نشانگر SCoT برای مطالعه تنوع ژنتیکی 38 نمونه خارمریم از مناطق مختلف استان های خوزستان و ایلام استفاده شد. در مجموع 146 قطعه تکثیر شد و 69% از آنها چندشکلی بودند. بیشترین تعداد قطعات تکثیر شده مربوط به آغازگر SCoT10 با 12 قطعه و کمترین تعداد قطعات تکثیر شده مربوط به آغازگرهای SCoT22، SCoT47 و SCoT55 با شش قطعه بود. متوسط تعداد باند برای هر آغازگر 58/8 و متوسط باندهای چندشکلی 6 بود. محتوی اطلاعات چندشکلی و قدرت تفکیک (PICD) بین 089/0 در آغازگر SCoT22 و 219/0 در آغازگر SCoT31 با میانگین 151/0 متغیر بود. ماتریس تشابه با استفاده از ضریب جاکارد، تجزیه خوشه ایبا الگوریتم UPGMA و تجزیه به مختصات اصلی انجام شد. براساس تجزیه خوشه ای، نمونه های خار مریم به 3 گروه تقسیم شدند. براساس ماتریس تشابه، کمترین شباهت (44/0) مربوط به دو نمونه ایوان و بهبهان، و همچنین بیشترین شباهت (92/0) بین دو نمونه از میان آب از یک منطقه جغرافیایی مشابه بود. تجزیه واریانس مولکولی (AMOVA) نشان داد که سطح بیشتری از تنوع به درون جمعیت ها (89 درصد) تعلق داشت، درحالی که تنها 11 درصد تنوع در بین جمعیت ها مشاهده شد. در نهایت نتایج نشان دهنده تنوع زیاد در بین ژنوتیپ های مورد مطالعه بود.