بررسی تعادل فضایی دهستان های شهرستان کامیاران در سال های 1390 و 1395 (بر اساس مدل رتبه? اندازه)

به کار گیری معیارها و روش های کمی جهت سطح بندی سکونتگاه ها در سیستم فضایی مناطق از سوی منجر به شناخت میزان نابرابری نقاط سکونتگاهی شده و از سوی دیگر معیاری جهت تلاش در راستایی کاهش فقر و نابرابری های موجود میان آنها محسوب می گردد، این تحقیق به بررسی و سنجش شاخص های توسعه انسانی دردهستان های شهرستان کامیاران واقع در استان کردستان بر اساس شاخص های آموزشی،فرهنگی و ورزشی-سیاسی-اداری، برق، گاز، آب- بهداشت و درمان-مخابرات و ارتباطات پرداخته شد، روش انجام تحقیق حاضر توصیفی– تحلیلی است، گردآوری اطلاعات با استفاده از منابع کتابخانه ای انجام گرفته، مدل مورد استفاده در این تحقیق مدل رتبه- اندازه است که برای سنجش میزان تعدل فضایی بین توزیع خدمات و جمعیت در دهستان این شهرستان بر اساس آمار 1390 و 1395 پرداخته شد ، بر اساسآمار 1390 R در این مدل 0. 822 به دست آمده است که نشان دهنده این است که تعدل فضایی به نسبت خوبی بین توزیع خدمات و جمعیت در دهستان های شهرستان کامیاران وجود دارداما بر اساس آمار 1395 Rبرابر 0. 5 می باشد که تعادل فضایی بین بین خدمات و جمعیت در دهستان های شهرستان کامیاران وجود ندارد.