بهبود محیط کشت و تنظیم کننده های رشدی در ریزازدیادی پایه رویشی پسته قزوینی

پایه رویشی پسته قزوینی به عنوان یکی از پایه های مهم پسته در تحمل به شوری، آهکی و مقاوم به خشکی به شمار می آید. به منظور تهیه یک دستور العمل مطمئن و تعیین محیط کشت بهینه برای ریزازدیادی این پایه، کارایی محیط کشت های GNH تغییریافته (GNH-A و GNH-B) در مقایسه با محیط کشت های MS، WPM، DKW یا GNH مورد مطالعه قرار گرفت. علاوه بر این تاثیر مقادیر مختلف BAP (1/1، 8/1 یا 6/3 mg/l) و ال-گلوتامین (0/0، 400، 800 یا 1600 mg/l) برای بهبود نرخ نوساقه زایی با کمترین نارسایی های فیزیولوژیکی بررسی شد. نتایج حاصله نشان داد که بیشترین تعداد جوانه و تعداد نوساقه به ازای هر ریزنمونه (جداکشت) با اختلاف معنی داری در محیط کشت GNH-A (به ترتیب 16/3 ± 46/34 و 46/0±23/4) در مقایسه با سایر محیط کشت ها بدست آمد. همچنین اضافه نمودن مقادیر مختلف BAP به محیط کشت، تاثیر معنی داری روی تمامی صفات رشدی مورد مطالعه داشت؛ بطوریکه بیشترین تعداد نوساقه به ازای هر جداکشت (48/0± 66/6) در محیط-کشت GNH-A حاوی mg/l6/3 BAP به دست آمد. افزودنmg/l 800 ال-گلوتامین به محیط کشت GNH-A با اختلاف معنی داری رشد طولی و وزن تر نوساقه های تولید شده را (به ترتیبcm 06/0±20/1 و g02/0 ± 31/0) در مقایسه با سایر مقادیر استفاده شده افزایش داد. علی رغم این، در مرحله ریشه زایی، درصد ریشه زایی با استفاده از NAA در مقایسه با IBA با اختلاف معنی داری افزایش یافت. انتظار می رود که نتایج ارائه شده در این مطالعه دیدگاه های جدیدی در زمینه توسعه محیط کشت های کارآمد برای گیاهان با ارزش اقتصادی، از جمله پسته پیش روی محققین قرار دهد.