مقایسه لیدوکائین، لیدوکائین-دگزامتازون و لیدوکائین-اپی نفرین در بی حسی اپیدورال خلفی در گاو

هدف از مطالعه حاضر تعیین اثر اضافه نمودن دگزامتازون یا اپی نفرین به لیدوکائین بر شاخص های بی حسی و متغیرهای قلبی تنفسی به دنبال بی حسی اپیدورال خلفی در گاو بود. بیست راس گاو شیری به صورت تصادفی تقسیم شدند تا یکی از درمان های لیدوکائین (LID، 2/0 میلی گرم بر کیلوگرم) ، دگزامتازون (DEX، 8 میلی گرم) ، لیدوکائین-دگزامتازون (LIDEX، به ترتیب 2/0 میلی گرم بر کیلوگرم و 8 میلی گرم) و لیدوکائین-اپی نفرین (LIDEP، به ترتیب 2/0 میلی گرم بر کیلوگرم و 5 میکروگرم بر میلی لیتر) را به صورت اپیدورال دریافت کنند. حجم نهایی تمام تزریقات برابر با 018/0 میلی لیتر بر کیلوگرم تنظیم و 10 میلی لیتر به عنوان حجم نهایی در نظر گرفته شد. زمان شروع و طول دوره بی حسی و ضربان قلب، تعداد تنفس و دمای مقعدی ثبت گردیدند. هیچ اثر بی حسی موضعی در گروه DEX مشاهده نشد. زمان شروع بی حسی بین سه گروه LID، LIDEX و LIDEP تفاوت معنی داری را نشان نداد. طول دوره بی حسی به صورت معنی داری در گروه LIDEX (8/25 ± 4/152 دقیقه) در مقایسه با LID (5/11 ± 0/116 دقیقه) معنی دار بود. با این که طول دوره بی حسی در گروه LIDEP (0/10 ± 7/137 دقیقه) در مقایسه با گروه LID طولانی تر بود، ولی این تفاوت معنی دار نبود. تفاوت معنی داری در زمان شروع و طول دوره بی حسی بین گروه LIDEX و LIDEP نبود. ضربان قلب، تعداد تنفس و دمای مقعدی تفاوت معنی داری را در طول زمان نشان ندادند. عدم تعادل ملایم و گذرا در سه گروه دریافت کننده محلول بی حسی حاوی لیدوکائین مشاهده شد. نتیجه گیری شد که اضافه نمودن دگزامتازون به لیدوکائین بدون تغییر در زمان شروع، بی حسی طولانی تری را نسبت به لیدوکائین تنها در بی حسی اپیدورال خلفی در گاو ایجاد می نماید.