آثار تمرین استقامتی و مصرف اسیدگالیک بر آپوپتوز بافت قلب در موش های صحرایی در معرض بولدنون

هدف این تحقیق، بررسی آثار تمرین استقامتی و مصرف اسیدگالیک بر آپوپتوز بافت قلب در موش های صحرایی در معرض بولدنون بود.

نمونه های این مطالعه تجربی شامل 42 سر موش صحرایی نر ویستار با سن 8 تا 12 هفته و میانگین وزن 7/94±195 گرم بود که به طور تصادفی به 6 گروه تقسیم شدند. برنامه تمرین استقامتی با شدت متوسط به مدت 8 هفته و 5 جلسه در هفته اجرا شد. گالیک اسید به صورت خوراکی به مقدار 5 میلی گرم به ازای 100 گرم وزن به مدت هشت هفته (7 روز در هفته) به موش ها داده شد. بولدنون یک بار در هفته، در یک روز مقرر و در عضله خلف رانی موش ها به صورت عمیق تزریق شد. پس از بی هوشی، نمونه ها کالبدشکافی شدند و بافت قلب آن ها برداشته شد. داده ها به روش تی همبسته، تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معنی داری %5P< تجزیه وتحلیل شد.

بین میانگین انکسین-5 و کاسپاز-3 بافت قلب در گروه های مختلف، تفاوت وجود داشت. میانگین مقادیر بیان ژن انکسین-5 در گروه بولدنون (0/27±1/27) بود که نسبت به گروه های اسید گالیک - بولدنون (0/21±0/40) ، تمرین (0/07±0/38) ، تمرین - بولدنون (0/24±0/766) و تمرین - اسیدگالیک - بولدنون (0/27±0/71) افزایش معنی دار یافت. میانگین مقادیر بیان ژن کاسپاز-3 در گروه بولدنون (0/16±2/14) بود که نسبت به گروه های اسید گالیک - بولدنون (0/77±0/92) ، تمرین (0/35±0/59) ، تمرین - بولدنون (0/42±1/19) و تمرین - اسیدگالیک - بولدنون (0/60±0/94) افزایش معنی دار یافت.

به نظر می رسد بولدنون موجب آپوپتوز بافت قلبی می شود و تمرین استقامتی و اسیدگالیک ممکن است آپوپتوز بافت قلبی را کاهش دهند.