اثر بخشی درمان شناختی رفتاری در کاهش اضطراب سلامتی

خود بیمار پنداری (اضطراب سلامتی) اشتغال ذهنی فرد با باورهای غلط و یا بیماری جدی خطرناک در حال رشد است و اختلالی است که بار قابل توجهی بر دوش خدمات سلامت می گذارد. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان شناختی رفتاری در کاهش اضطراب سلامتی بود. بدین منظور با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس از بین کلیه مراجعه کنندگان به مراکز بهداشتی شهرستان اسلامشهر که مبتلا به خودبیمارپنداری بودند30 نفر (9 نفر مرد و 21 نفر زن) انتخاب شدند. این افراد به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل قرار گرفته و مقیاس نگرش به بیماری روی آنها به عنوان پیش آزمون اجرا شد. سپس اعضای گروه آزمایش طی 10 جلسه تحت مداخله با رویکرد شناختی رفتاری قرار گرفتند. طی این مدت گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. پس از اتمام درمان همان ابزار به عنوان پس آزمون و سه ماه پس از پایان درمان به عنوان پیگیری بر روی آزمودنی ها اجرا گردید. نتایج تجزیه و تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داد که پس از درمان میانگین نمرات گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی دار کاهش یافت (001/0>p).
بحث و این پژوهش نشان داد که درمان شناختی رفتاری یک مداخله مؤثر در جهت کاهش اضطراب سلامتی است.