اثر بخشی آموزش خوددلسوزی شناختی بر بهبود نیازهای خودتعیین گری بیماران وابسته به حشیش شهرستان دزفول

آثار و نتایج زیانبار و مخرب فردی، اجتماعی و فرهنگی وابستگی و اعتیاد به حشیش سبب شده است تا کادر درمانی جامعه برای پیشگیری، ترک و جلوگیری از عود مصرف این ماده مخدر اقدام کنند. لذا این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش خود دلسوزی شناختی بر بهبود نیازهای خودتعیین گری (خودمختاری، شایستگی و ارتباط ادراک شده) بیماران وابسته به حشیش انجام شد. مطالعه حاضر یک تحقیق نیمه تجربی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل می باشد. نمونه پژوهش شامل 40 آزمودنی بود که به صورت تصادفی ساده از بین افرادی که به کمپ ترک اعتیاد تحت نظر بهزیستی شهرستان دزفول مراجعه کردند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در گروه های مداخله و کنترل (هرگروه 20 نفر) ، گمارده شدند. گروه مداخله 8 جلسه 90 دقیقه ای تحت آموزش خوددلسوزی شناختی قرار گرفت و گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. گروه ها مقیاس نیازهای خودتعیین گری سوریبو و همکاران در مراحل پیش آزمون و پس آزمون تکمیل نمودند. داده ها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره (MANCOVA) و تک متغیره (ANCOVA) و به کمک نرم افزار SPSS-21 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج تحلیل کوواریانس تفاوت معنی داری بین دو گروه نشان داد. به عبارت دیگر آموزش خوددلسوزی شناختی بر بهبود نیازهای خودتعیین گری (خودمختاری، شایستگی و ارتباط ادراک شده) بیماران وابسته به حشیش مؤثر بوده است (05/0 P <). با توجه به تاثیر آموزش خوددلسوزی شناختی بر بهبود نیازهای خودتعیین گری (خودمختاری، شایستگی و ارتباط ادراک شده) بیماران وابسته به حشیش توصیه می شود، مسئولین مربوطه در حوزه اعتیاد، روانشناسان و پرستاران مربوط به حوزه اعتیاد از روش مذکور برای برای افزایش نیازهای خودتعیین گری بیماران وابسته به حشیش استفاده کنند.