اثر بخشی آموزش گروهی ابراز وجود بر مهارتهای اجتماعی و اضطراب اجتماعی دانش آموزان پسر

دوره نوجوانی دوره مهم گذار از کودکی به بزرگسالی است. مهارت های اجتماعی نامناسب منجر به اضطراب بیشتر نوجوانان می شود. هدف از انجام این پژوهش تعیین تاثیر اثر بخشی آموزش گروهی ابراز وجود بر مهارتهای اجتماعی و اضطراب اجتماعی دانش آموزان پسر بود. آموزش ابراز وجود به عنوان متغیر مستقل، مهارتهای اجتماعی و اضطراب اجتماعی به عنوان متغیر وابسته بودند. پژوهش حاضر یک روش مداخله میدانی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه شاهد بود. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه هراس اجتماعی کانور (SPI) و پرسشنامه مهارت های اجتماعی نوجوانان (TISS) بود. نمونه پژوهش شامل 30 دانش آموز (15 نفر گروه مداخله و 15 نفر گروه شاهد) پسر پایه دوم متوسطه شهر کوهنانی، که در سال تحصیلی 96-1395 مشغول به تحصیل بودند، که با روش تصادفی انتخاب و به دو گروه مداخله و شاهد گمارده شدند. قبل از آموزش برنامه ابراز وجود از دو گروه، پیش آزمون های مهارتهای اجتماعی و اضطراب اجتماعی گرفته شد. سپس، به گروه مداخله ابراز وجود آموزش داده شد و به گروه شاهد آموزشی ارائه نشد. پس از اتمام دوره آموزشی بلافاصله از هر دو گروه پس آزمون های مهارتهای اجتماعی و اضطراب اجتماعی گرفته شد. نتایج تحلیل های کوواریانس نشان داد که آموزش ابراز وجود باعث افزایش معنی دار مهارتهای اجتماعی (0/001> p، 33/22= F) ، و کاهش اضطراب اجتماعی (0/02> p، 5/42 = F) در دانش آموزان می شود. بر اساس نتایج این مطالعه آموزش ابراز وجود سبب افزایش مهارتهای اجتماعی و کاهش اضطراب اجتماعی در دانش آموزان شد. پیشنهاد می شود متخصصان تعلیم و تربیت آموزش ابراز وجود را به عنوان روشی مهم برای پیامدهای روانشناختی مطلوب در دانش آموزان به کار گیرند.