سنتز نانوکامپوزیت ZnO-SnO2-Ag و بررسی تجزیه فتوکاتالیستی آلاینده متیل اورانژ با استفاده از نانو کامپوزیت سنتز شده

حضور مواد آلاینده رنگی از جمله متیل اورانژ سبب ایجاد تهدیدی جدی در محیط زیست می باشد. لذا هدف اصلی این بررسی، سنتز نانوکامپوزیت ZnO-SnO2-Ag و همچنین حذف آلاینده متیل اورانژ از آب با استفاده از روش اکسیداسیون پیشرفته در حضور نانوکامپوزیت فتوکاتالیستی سنتز شده می باشد. نانوکامپوزیت حاوی نانوذرات ZnO، SnO2 و Ag جهت کاربرد فتوکاتالیستی سنتز و مورد استفاده قرار گرفت. نانوکامپوزیت سنتز شده با استفاده از طیف سنجی پراش اشعه ایکس (XRD) و میکروسکوپ الکترونی عبوری (TEM) مورد آنالیز قرار گرفت. تاثیر زمان تابش دهی در بازه 5 تا 15 دقیقه و غلظت نانوکامپوزیت سنتز شده در بازه 125/0% تا 5/0% وزنی بر روی فعالیت فتوکاتالیستی جهت حذف آلاینده متیل اورانژ مورد بررسی قرار گرفت. با توجه به نتایج حاصل از طیف XRD مشاهده گردید که نانوذرات نقره با ساختار کریستالی مکعبی بر روی هیبرید ZnO-SnO2، آرایش یافته است. نتایج حاصل از بررسی میزان راندمان حذف آلاینده آلی مورد بررسی نشان داد که با افزایش زمان تابش دهی محلول حاوی آلاینده و نانوکامپوزیت سنتز شده با اشعه UV و همچنین کسر وزنی نانوکامپوزیت سنتز شده، میزان راندمان حذف آلاینده نیز افزایش می یابد. نتایج حاصل از آزمون چند دامنه ای دانکن نشان داد که تفاوت آماری معنی داری در بین سطوح مختلف زمان تابش دهی محلول آلاینده با اشعه UV و کسر وزنی نانوکامپوزیت وجود دارد. بحث و نتیجه گیری: تاثیر زمان تابش دهی محلول آلاینده با اشعه UV بر روی میزان راندمان حذف آلاینده بیشتر از تاثیر کسر وزنی نانوکامپوزیت سنتز شده می باشد.