بررسی تاثیر تجویز داخل وریدی داروی پروپوفول یا پنتازوسین در پیش گیری خارش ناشی از تجویز فنتانیل اینتراتکال در اعمال جراحی اندام تحتانی و مقایسه ی آن با گروه شاهد

استفاده از مخدرهای اینتراتکال در اعمال جراحی، موجب ایجاد بی دردی مطلوبی می شود، اما یکی از عوارض استفاده از این داروها، ایجاد خارش و به دنبال آن، نارضایتی در بیماران می باشد. از این رو، مطالعه ی حاضر، با هدف بررسی تاثیر تجویز داخل وریدی داروی پروپوفول یا پنتازوسین در پیش گیری خارش ناشی از تجویز فنتانیل انجام شد. مطالعه ی حاضر، یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده ی دو سو کور شاهددار بود که بر روی 150 فرد بزرگ سال 65-18 ساله ی کاندیدای عمل جراحی اندام تحتانی تحت بی حسی نخاعی به روش تصادفی ساده، انجام شد. در پژوهش حاضر، 10 دقیقه پس از القای بی حسی به 50 نفر اول، 20 میلی گرم پروپوفول،50 نفر دوم 15 میلی گرم پنتازوسین و 50 نفر سوم، دارونما به صورت وریدی (Intravenous یا IV) تزریق گردید و در صورت ایجاد عوارض ناشی از تزریق دارو، عوارض ثبت گردید. کلیه ی بیماران تحت بیهوشی نخاعی با 3 میلی لیتر مارکائین 5/0 درصد و 25 میکروگرم فنتانیل قرار گرفتند. قبل، حین و پس از انجام جراحی، وضعیت همودینامیک بیماران در فواصل معین و منظم ثبت شد. در سه گروه مورد مطالعه، تغییرات فشار متوسط شریانی و ضربان قلب معنی دار گزارش شد (050/0 > P) ، اما تغییرات درصد اشباع اکسیژن خون غیر معنی دار بود (050/0 < P). بروز خارش در بیماران دریافت کننده ی پروپوفول، از لحاظ آماری تغییرات معنی داری نداشت (050/0 < P) ، اما در دو گروه پنتازوسین و شاهد، افزایش معنی دار خارش در بیماران مشاهده شد (050/0 > P). استفاده از پروپوفول در کنار فنتانیل در مقایسه با پنتازوسین و یا دارونما، در کاهش خارش مؤثرتر است، اگر چه پنتازوسین نیز می تواند بهبود دهنده ی مؤثری در کاهش خارش در کنار مخدرهای اینتراتکال باشد.