تجزیه پایداری عملکرد دانه در ژنوتیپ های گلرنگ تحت شرایط دیم

هدف از این تحقیق تجزیه اثرات متقابل ژنوتیپ ومحیط بر عملکرد دانه 19 ژنوتیپ گلرنگ با استفاده از تجزیه مدل اثرات اصلی افزایشی و ضرب پذیر (AMMI) و نیز ارزیابی ژنوتیپ ها، محیط ها واثرات متقابل آنها با استفاده از آماره های پایداری واکووالانس ریک می باشد. آزمایشات در سه ایستگاه تحقیقات کشاورزی دیم شیروان، سرارود و خرم آباد طی دو سال زراعی (91-1389) اجرا شدند. نتایج حاصل از تجزیه امی نشان داد که اثرات اصلی ژنوتیپ، محیط، اثرات متقابل (GE) و چهار مولفه اول اثر متقابل معنی دار بودند. نمودار بای پلات قادر به تفکیک ژنوتیپ های پایدار و محیط های با قدرت تفکیک بالا از محیط های ضعیف بود. براساس نتایج تجزیه امی و پارامترهای پایداری مورد بررسی ژنوتیپ های 6 و 10 با میانگین عملکرد بالاتر از میانگین کل دارای پایداری مطلوب بودند در صورتی که ژنوتیپ های 18 و 3 با بیشترین تاثیر در اثر متقابل ناپایدارترین ژنوتیپ ها بودند.