شیوه های الزام به اجرای عینی قرارداد

یکی از مهم ترین قواعدی که در همه نظام های حقوقی مورد پذیرش قرار گرفته، اصل لزوم قرارداد ها است که بارزترین ثمره آن، اجرای کامل مفاد عقد توسط متعاقدین می باشد. گاهی اوقات با وجود لزوم، اعتبار و امکان انجام تعهدات، متعهد بدون هرگونه عذر موجه، از وفای به عهد خودداری نموده و متعهد له را از دستیابی به هدفش از قرارداد باز می دارد. از اینرو، هر نظام حقوقی با توجه به مبانی نظری خود، روش ها و ضمانت اجراهایی را جهت الزام متعهد مستنکف، وضع و اجرا می نماید تا ضمن تحکیم روابط حقوقی و اقتصادی داخلی و بین المللی، از حقوق متعهد له نیز حمایت لازم را به عمل آورد. یکی از مهم ترین روش ها که در حقوق برخی کشور ها مورد توجه قرار گرفته است جریمه اجبار می باشد. در عین حال، در کنار آن، شیوه های دیگری نظیر وجه التزام و خسارت تنبیهی جهت الزام متعهد به چشم می خورد. هدف جریمه اجبار و خسارت تنبیهی، همیشه اجبار متعهد ممتنع است ولی تعیین وجه التزام، گاهی تحدید مسوولیت قراردادی، تعیین پیشاپیش خسارت نقض عهد یا الزام متعهد را دنبال می کند. به علاوه، مبنای اصلی جریمه اجبار و خسارت تنبیهی، نظم عمومی و قدرت اجبار متعهد توسط حاکم است ولی وجه التزام، از اراده متعاقدین نشات می گیرد. اثبات عمدی بودن امتناع متعهد یا تجری او در نقض عهد برای مطالبه خسارت تنبیهی شرط است، اما این شرط در دو روش دیگر جایگاهی ندارد.