تاثیر افزودن روی و مس به جیره میش های آبستن در اواخر دوره آبستنی بر پروفیل مواد کانی خون و شیر، عملکرد رشد بره ها و برخی فراسنجه های خونی

هدف از این تحقیق بررسی تاثیر افزودن روی و مس به جیره میش های آبستن نژاد مهربان در اواخر دوره آبستنی بر رخ نمای (پروفیل) مواد کانی خون و شیر میش ها، عملکرد رشد بره های آن ها و برخی فراسنجه های سوخت وسازی (متابولیکی) و خون شناختی (هماتولوژی) بود. هفده راس میش 3-4 ساله، 45 روز پیش از زایمان به سه گروه تقسیم شدند. تیمارها شامل: 1) جیره پایه بدون مکمل روی و مس (حاوی 98/18 قسمت در میلیون یا پی پی ام روی و 51/7 پی پی ام مس) ؛ 2) جیره پایه افزون بر 30 پی پی ام روی به صورت سولفات روی و 3) جیره پایه افزون بر 30 پی پی ام روی به صورت سولفات روی و 8 پی پی ام مس به صورت سولفات مس بود. وزن تولد و وزن 10، 20 و 30 روزگی بره ها ثبت شد. در این مدت بره ها به همراه مادر نگهداری می شدند. خون گیری از میش ها در روزهای 45-، 0 و 30+ زایش و از بره ها در سن 10 و20 روزگی به عمل آمد. نمونه شیر در روزهای 0، 15 و 30 پس از زایش گرد آوری شد. افزودن روی و مس به جیره سبب افزایش غلظت روی و مس پلاسما (میش ها و بره ها) و شیر شد (05/0>P) اما غلظت آهن شیر و همچنین کلسیم، فسفر سرم بره ها تحت تاثیر قرار نگرفت (05/0<P). در بره های تیمار 2 و 3 نسبت به گروه شاهد، وزن بدن، افزایش وزن روزانه ، شمار گلبول های قرمز خون، غلظت هموگلوبین، غلظت سرمی هورمون T3، عنصر روی و آنزیم ALP افزایش یافت (05/0>P). غلظت گلوکز، کراتینین، پروتئین کل، آلبومین، گلوبولین، لاکتات دهیدروژناز، تری گلیسیرید و کلسترول پلاسمای بره ها تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفت (05/0<P). نتایج نشان داد، افزودن30 پی پی ام روی به جیره میش های آبستن سبب افزایش غلظت روی پلاسما و شیر و درنهایت عملکرد رشد بره ها می شود.