اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیکی بر تنظیم هیجان و کیفیت زندگی زنان مبتلا به اختلال شخصیت مرزی شهرکرد در سال 1394

افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی مشکلات فراوانی در تنظیم هیجان و کیفیت زندگی دارند. از این رو هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیکی در بهبود تنظیم هیجان و کیفیت زندگی زنان مبتلا به اختلال شخصیت مرزی شهرکرد در سال 1394 بود.

روش این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری در پژوهش حاضر را زنان مبتلا به اختلال شخصیت مرزی مراجعه کننده به مراکز روان شناسی و مشاوره شهرکرد در سال 1394 تشکیل می دهند که پس از فراخوان پژوهشگران مبنی بر تشکیل یک دوره درمانی، داوطلب شرکت در پژوهش شدند. افراد نمونه در وهله نخست به صورت نمونه گیری در دسترس و با دارا بودن معیارهای ورود چون تشخیص شخصیت مرزی بر اساس DSM-IV-TR، حداقل تحصیلات دیپلم، دامنه سنی 20 تا 40 و داشتن حداقل یک بار اقدام به خودکشی در گذشته انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل (10 نفر برای هر گروه) گمارده شدند. گروه آزمایش طی 8 جلسه، 5/1 ساعته در معرض رفتار درمانی دیالکتیکی قرار گرفتند، اما گروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند. ابزارهای به کار گرفته شده، مقیاس تنظیم هیجان و پرسش نامه کیفیت زندگی بود. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس و نرم افزار SPSS vol. 18 استفاده شد.
یافته های پژوهش: نتایج نشان داد که بین گروه کنترل و آزمایش، در تنظیم هیجان (P=0. 01, F=7. 61) و کیفیت زندگی (P=0. 001, F=13. 68) تفاوت معناداری وجود دارد.
بحث و

لذا می توان نتیجه گرفت که رفتار درمانی دیالکتیکی موجب بهبود تنظیم هیجان و کیفیت زندگی زنان مبتلا به اخلال شخصیتی مرزی شده است.