تاثیر مونوسدیم گلوتامات و متیل فنیدات بر بافت شناسی بیضه و شاخص های میکروسکوپی اسپرماتوژنز در موش های صحرایی در حال رشد

متیل فنیدات (MPH) از داروهای مورد استفاده در حفظ هوشیاری و بهبود تمرکز است. مونوسدیم گلوتامات (MSG) به عنوان تشدیدکننده طعم به مواد غذایی افزوده می شود. در این مطالعه اثرات این ترکیبات بر روی دستگاه تولید مثل در سن رشد مورد بررسی قرار گرفت. متیل فنیدات (mg/kg 10 و 5) و مونوسدیم گلوتامات (mg/kg 60 و 6) به موش های صحرایی در حال رشد تجویز شد. در انتهای دوره شصت روزه، اندازه گیری هورمون های محور هیپوفیز-بیضه و مطالعات هیستومورفومتری بافت بیضه صورت گرفت.
یافته های پژوهش: مصرف همزمان متیل فنیدات (mg/kg5) و مونوسدیم گلوتامات (mg/kg60) موجب افزایش غلظت خونی FSH گردید (P<0. 05). بیشترین میزان سطح خونی هورمون LH متعاقب مصرف دوز بالای MPH و MSG به صورت مجزا یا ترکیبی مشاهده شد. اثر MPH و MSG بر تغییرات خونی تستوسترون به صورت وابسته به دوز و متضاد یکدیگر مشاهده گردید (P>0. 05). مصرف MSG منجر به کاهش جمعیت سلول های سرتولی، اسپرماتوگونی و اسپرماتوسیت گردید. استفاده هم زمان MPH و MSG شدت کاهش جمعیت را تقلیل داد. در مطالعات مورفومتری، کاهش قطر لوله های اسپرم ساز و ارتفاع اپیتلیوم زایگر (P<0. 05) به ویژه در دوز پایین MPH و دوز بالای MSG مشاهده گردید. تغییرات مشاهده شده در ضرایب اسپرماتوژنز همانند مطالعات مورفومتری بود. تغییر شکل لوله ها، ادم بافت بینابینی و کاهش سلول های اسپرماتوژنز در گروه های دریافت کننده MPH و MSG مشاهده شد. دریافت هم زمان ترکیبات مذکور منجر به افزایش سلول های اسپرماتید با هسته پیکنوزه گردید.
بحث و نتایج این مطالعه نشان داد که مصرف متیل فنیدات و مونوسدیم گلوتامات با القاء تغییرات هورمونی و تغییر در بافت بیضه، می تواند منجر به ایجاد تغییر در عملکرد طبیعی دستگاه تولید مثلی گردد.