کالوس زایی و باززایی ارقام گندم نان از ریزنمونه های مختلف

هدف از انجام این تحقیق، مطالعه بررسی اثر تنظیم کننده های رشدگیاهی، نوع و ترکیبات محیط کشت، ژنوتیب رقم مورد استفاده و نوع ریزنمونه بر قابلیت کالوس زایی و باززایی ارقام گندم است. مواد و روش ‫ها: در این تحقیق از دو نوع محیط کشت (N6، MS) و سه ریزنمونه جنین نارس، جنین رسیده و قطعات برگی استفاده شد. برای کالوس زایی در ریزنمونه جنین رسیده و قطعات برگی از محیط کشت N6 حاوی تنظیم کننده رشد 2, 4-D و برای باززایی از محیط کشت N6 حاوی تنظیم کننده رشد NAA، BAP و Kin استفاده شد. در ریزنمونه جنین نابالغ از برای کالوس زایی و باززایی از محیط کشت MS حاوی تنظیم کننده رشد مختلف استفاده شد. کالوس زایی و باززایی در این تحقیق بسته به ژنوتیپ و نوع ریزنمونه و نوع ترکیبات محیط کشت متفاوت بود. به‫طوری‫که در ریزنمونه جنین نابالغ بیشترین میزان کالوس زایی و باززایی مربوط رقم چمران بود. در ریزنمونه جنین بالغ، بیشترین میزان کالوس زایی و باززایی مربوط به لاین C-D-9 بود. در ریزنمونه قطعات برگی، بیشترین میزان کالوس زایی مربوط به لاین C-D-9 و سطح 4/2 میلی گرم در لیتر 2, 4-D بود. بیشترین درصد شاخه زایی مربوط به لاین C-D-9 در محیط کشت 6)N6 (حاوی mg/l IAA 1+ mg/l BA 1به‫دست آمد. پاسخ به کشت بافت در گندم تحت تاثیر عوامل متعددی از قبیل ژنوتیپ، نوع ریزنمونه، تنظیم کننده های رشد می باشد. از این آزمایش می‫توان این نتیجه را گرفت که نوع و غلظت تنظیم کننده های رشدگیاهی مورد استفاده در محیط کشت از رقمی به رقم دیگر برای القای کالوس زایی و باززایی گندم متفاوت است و جنین نارس بهترین ریزنمونه و ژنوتیپ رقم مورد استفاده، از مهم ترین فاکتورهای تاثیرگذار در کشت بافت گندم است.